هر دو صورت صحیح است.
43. احتياط واجب آن است افرادى كه حج نيابتى انجام مى‌دهند و سال اوّل آن‌هاست بعد از اتمام حج، عمره مفرده‌اى (با طواف نساء) براى خود بجا آورند. 44. احتياط مستحب آن است افراد معذور كه ناچارند بعضى از اعمال حج را ترك كنند نايب و اجير نشوند؛ ولى عذرهايى كه براى افراد در سفر حج پيدا مى‌شود، مانند تيمّم، جبيره و نرسيدن به بعضى از وقوف‌های اختيارى و امثال آن، مانع از عمل نايب نخواهد شد؛ بلكه مطابق دستور عمل مى‌كند و حج نيابتى او صحيح است. همچنين اگر براثر ضيق وقت مجبور به عدول از حج تمتّع به حج اِفراد شود. ولى كسانى كه براثر بی‌سوادی يا کم‌سوادی قادر بر اصلاح حمد و سوره خود نيستند، نيابت قبول نكنند؛ هرچند حجشان براى خودشان در صورت ناچارى صحيح است. 45. نايب و اجير بايد اعمال حج را مطابق اجتهاد يا تقليد خودش بجا آورد، نه اجتهاد يا تقليد شخصى كه براى او نيابت مى‌كند.
لازم است شخصى به نيابت از بچه‌ها، بيماران و كسانى كه به‌واسطه عذرى نمى‌توانند شخصاً رمى كنند، رمى جمرات را انجام دهد؛ البتّه اين كار بايد با اذن و اجازه آن افراد باشد و در مورد بچه‌های غیر ممیّز به اذن ولی‌شان است.
در صورتی که احتمال عقلایی باشد که از عهده بر نمی آید نمی توان او را به حج نیابی فرستاد (البته اگر حج مستحبی بوده می توانند صبر کنند تا توانایی پیدا کند)
در فرض سوال نمی تواند از جانب دیگران نیابت کند.
می تواند شخصی را نائب کند تا بجای او عمره را بجا آورد و تا آن زمان نمی تواند عقد کند.
برای کسانی که آنجا هستند نمی تواند بخواند و باید آنها را آموزش دهد؛ در مورد کسانی که آنجا نیستند مانعی ندارد ولی خود آنها هم در وطن بخوانند.
کربلایی خطاب نکنید ولی ان‌شاءالله ثواب کربلایی بودن را دارند.
می‌تواند غسل معتبری را به نیت خودش انجام دهد و ثوابش را به حضرت هدیه نماید.
این عمل به قصد قربت مطلقه مانعی ندارد.
