مسأله 2107ـ هرگاه زنى يقين پيدا کند که شوهرش در سفر فوت کرده و عدّه وفات (به مقدارى که در احکام طلاق گفته خواهد شد) نگه دارد سپس شوهر کند، بعد شوهرش از سفر برگردد بايد از شوهر دوم جدا شود و به شوهر اوّل حلال است، ولى اگر شوهر دوم با او نزديکى کرده باشد زن بايد عدّه نگه دارد و احتياط واجب آن است که شوهر دوم مهر او را مطابق آنچه با او قرار داده بپردازد و اگر مهرالمثل بيشتر است آن را بپردازد.
مسأله 2106ـ هرگاه مردى روز ماه مبارک رمضان يا در حال عادت همسرش، با او نزديکى کند گناه کرده، ولى بچّه اى که از آنان به دنيا مى آيد حلال زاده است.
مسأله 2105ـ کسى که از زنا متولّد شده هرگاه زن بگيرد و بچّه اى پيدا کند آن بچّه حلال زاده است.
مسأله 2104ـ مستحبّ است در شوهر دادن دخترى که به حدّ بلوغ رسيده تعجيل کنند، همچنين درمورد زن دادن به پسرانى که نياز به همسر دارند.
مسأله 2103ـ هرگاه با زنى ازدواج کند و کسى بگويد آن زن شوهر داشته ولى خود زن بگويد نداشته ام و شرعاً هم ثابت نشود بايد حرف زن را قبول کرد، ولى اگر فرد مورد اعتمادى تصديق کند که شوهر داشته احتياط واجب آن است که او را طلاق دهد.
مسأله 2102ـ هرگاه زن بگويد شوهر ندارم مى توان حرف او را قبول کرد به شرط آن که متّهم نباشد، امّا اگر بگويد يائسه ام قبول ادّعاى او اشکال دارد.
مسأله 2101ـ هرگاه کسى با زنى که شوهر ندارد و در عدّه کسى نيست زنا کند جايز است او را بعداً به عقد خود درآورد و اگر بچّه اى از آنان متولد شود و ندانند از نطفه حلال است يا حرام آن بچّه حلال زاده است.
مسأله 2100ـ زنى که از راه نامشروع باردار شده، جايز نيست بچّه اش را سقط کند و فرزند او حساب مى شود فقط ارث از او نمى برد.
مسأله 2099ـ هرگاه کسى دخترى را براى پسر خود عقد کند، خودش مى تواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد، همچنين اگر اوّل خودش با مادر آن دختر ازدواج کرده مى تواند آن دختر را براى پسر خود بگيرد.
مسأله 2099ـ هرگاه کسى دخترى را براى پسر خود عقد کند، خودش مى تواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد، همچنين اگر اوّل خودش با مادر آن دختر ازدواج کرده مى تواند آن دختر را براى پسر خود بگيرد.
مسأله 2098ـ هرگاه زن در عقد شرط کند که شوهر او را از فلان شهر بيرون نبرد، مرد نمى تواند او را از آن شهر بيرون ببرد مگر با رضايت او.
مسأله 2097ـ مرد مسلمانى که مسلمان زاده است اگر مرتد شود، يعنى منکر خدا يا پيغمبر(صلى الله عليه وآله) گردد، يا يکى از احکام مسلّم اسلام مانند واجب بودن نماز و روزه را انکار کند بطورى که انکار کردن آن معنايش انکار خدا يا پيغمبر(صلى الله عليه وآله) باشد، ازدواج او باطل مى شود و همسرش بايد از او کناره گيرى کند و عدّه وفات يعنى عدّه زنى که شوهرش مرده است بگيرد و بعد مى تواند ازدواج کند و اگر زن يائسه باشد، يا هنوز نزديکى نکرده باشند عده لازم نيست.
