Bəzi hədislərdən belə məlum olur ki, bu iş İmamların (əleyhimus-salam) əsrindən başlamışdır. Lakin o dövrdə özünə ümumi hal almamışdı. Sonradan şiələrin şüarına çevrilmişdir. (Əlavə məlumat üçün nəfis "Müstəmsək" kitabının azan və iqamə hissəsinə baxın.)
Pərdənin olması yaxşıdır. Lakin vacib deyil. Bu şərtlə ki, İslam qanunlarına riayət olunsun.
Bəzi hədislərdən bu işin müstəhəb olması başa düşülür.
Hər kəsin müqəllidi hər kəsə iqtida edə bilər. Yalnız o surətdə iqtida edə bilməz ki, onu namazının batil olmasına elmi olsun.
Kəsiruş-şəkk (çox şəkk edən) insan, niyyəti öz halına faydalı olan tərəfə qoymalıdır.
Ratib imamın haqqını gözləmək vacib deyil, müstəhəbdir. Lakin hərc-mərclik qabağa gəlməsin deyə, yaxşı olar ki, belə məsələlərə riayət olunsun.
Namazları ayrılıqda qılmaq bizim nəzərimizcə də müstəhəb və sünnətdir. Lakin onları birlikdə qılmaq da caizdir. Hətta əhli-sünnə hədislərində də bunu caizliyinə sübut vardır. Buna görə də bunları bir qılmaq rüxsətdir (icazədir) və ayrı qılmaq fəzilətdir.
İşkallıdır. Lakin gündəlik namazları iki dəfə iki müxtəlif camaatla qılmaq olar.
Ehtiyat vacibə görə hər iki halda yenidən (vəzifəsinə uyğun) yerinə yetirsin.
Belə bir kəsin cəsədi tapılmayana qədər namazı yoxdur. Lakin alimlərin sözlərində "Qəriq namazı" ünvanında bir namaz vardır. Bu namaz boğulan halda olan, təkbirlərdən və işarələrdən artıq heç bir iş görməyə imkanı olmayan insanın yövmiyyə namazıdır.
Əgər məqsəd xonsadırsa (həm kişilik, həm də qadınlıq əlamətləri olan adam), gərək ona məhrəm olanlar qüsl versinlər. Məhrəmi olmasa qadın və kişilərdən hər biri ona qüsl verə bilərlər. Namazda da ehtiyata əməl etsinlər.
Öz namazını həmin halla qılsın. Əgər bu müddət qısadırsa, sonradan ehtiyat olaraq qəzasını yerinə yetirsin. Müddət uzundursa, qəzası yoxdur.
