Əgər sözü gedən əmlak qanuni yolla əldə olunmuşdursa, onu sahibindən və ya sahibinin varislərindən almaq olmaz, habelə əgər şübhəli olarsa (da almaq olmaz). Amma əgər şəri dəlillərlə onun qeyri-qanuni olması sübuta yetərsə, bu halda onun əsil sahibi məlumdursa, əsil sahibinə vermək lazımdır, əgər məchulul-malikdirsə (maliki naməlumdursa), şəri hakimin vasitəsilə fəqirlərə çatmalıdır.
Kafirlərdən və qeyri-islami hökumətlərin banklarına pul qoyub sələm almaq caizdir, amma onlara sələm vermək caiz deyil. Yalnız zəruri hallar, məsələn, onlardan kreditə pul götürməmək belə ölkələrdə yaşayan müsəlmanlar üçün məşəqqətə, çətinlik və ya zillətə səbəb olarsa, istisnadır.
Öncədən şərt olmasa, eybi yoxdur.
Caiz deyil. Lakin zaman fasiləsi o qədər çox olsa ki, pulun dəyəri həddindən artıq aşağı düşsün, məsələn, on-iyirmi il öncə, bu halda eybi yoxdur.
İşkalsız deyil.
Onu halal bilən adamlara satmaq caizdir. Habelə murdar (ölmüş heyvan), nəcis yemək və əti yeyilməyən bəzi heyvanları (onu halal bilən adamlara satmaq caizdir). Lakin şərab və bu kimi şeyləri satmaq caiz deyil.
Bu ziyan və xəsarət şəri deyil.
Bu borc və bu müamilə batildir.
Əgər digər “lazım” əqdin daxilində şərt olunarsa, caizdir.
Əmlakı bizim üçün halal olan kafirlər barəsində, maneəsi yoxdur.
Ehtiyat budur ki, belə bir şərt tərk edilsin.
