حکم کفاره در صورت گذشت سنوات
چنانچه فردی کفاره روزه را چند سال پرداخت ننماید، آیا باید چند برابر پرداخت نماید؟
اگر چند سال بگذرد و كفّاره را بهجا نياورد چيزى بر آن اضافه نمیشود.
اگر چند سال بگذرد و كفّاره را بهجا نياورد چيزى بر آن اضافه نمیشود.
خوردن و آشاميدن از روي سهو و فراموشي روزه (چه مستحب و چه واجب) را باطل نمیکند.
اگر هنگامیکه مشغول خوردن غذا يا نوشيدن آب است بفهمد صبح شده، بايد آنچه را در دهان است بيرون آورد و اگر عمداً فروبرد روزهاش باطل است و كفّاره نيز دارد.
اگر در ماه رمضان نيّت را فراموش كند چنانچه تا قبل از اذان ظهر يادش بيايد و فوراً نيّت كند و كارى كه روزه را باطل میکند انجام نداده باشد روزهاش صحيح است، امّا اگر بعدازظهر نيّت كند صحيح نيست.
اگر نذر كند كه روز معيّنى را براى خدا روزه بگيرد چنانچه عمداً روزه نگيرد يا روزه خود را باطل كند بايد كفّاره بدهد (و كفّاره آن مانند كفّاره ماه رمضان است).
کسي که چندروزه از او قضا شده و شماره آنها را نمیداند، مثلاً نمیداند دو تا بوده يا سه تا کافي است مقدار کمتر را انجام دهد و اضافه بر آن واجب نيست، هرچند احتياط مستحب است، اما اگر قبلاً شماره آنها را میدانسته، ولي بهواسطه سهلانگاری فراموش کرده، احتياط واجب آن است که مقدار بيشتر را انجام دهد.
اگر پيش از اذان صبح نيّت روزه كند و بعد بیهوش يا مست شود و در بين روز به هوش آيد درحالیکه کاری که روزه را باطل میکند انجام نداده باشد، احتياط واجب آن است روزه آن روز را تمام كند و قضاى آن را هم بهجا آورد.
هرگاه فراموش کند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.
كسى كه مس ميّت كرده و غسل مس ميّت بر او واجب شده، مىتواند بدون غسل مس ميّت روزه بگيرد و اگر در حال روزه هم مس ميّت كند روزهاش باطل نمىشود، ولى براى نماز بايد غسل كند.
درصورتیکه شب نیت کرده است و بعدازظهر از خواب بیدار شده نمیتواند از ادامه روزه منصرف شود مگر درصورتیکه روزه برایش ضرر داشته باشد.
انسان نمیتواند به خاطر سحری نخوردن، روزه را بخورد، ولى اگر بهقدری ضعف پيدا كند كه تحمّل آن بسيار مشكل شود، مىتواند روزه را بخورد و همچنين اگر خوف بيمارى داشته باشد.
هرگاه شخص زندانى نتواند به ماه رمضان يقين پيدا كند بايد به گمان خود عمل نمايد و آن ماه را كه بيشتر احتمال میدهد كه ماه رمضان است روزه بگيرد و اگر گمان براى او حاصل نشود هرماهى را كه روزه بگيرد صحيح است، ولى احتياط واجب آن است كه اگر زندان او ادامه يابد در سال آينده نيز همان ماه را روزه بگيرد.