در صورتی که واقعا موجب جلب توجه می شود بهتر است عرف محل رعایت شود.
اشكال ندارد؛ هرچند بهتر آن است كه مقنعه روى خطّ چانه باشد.
پوشيدن لباس‌های آستین‌کوتاه براى مردان شرعاً حرام نيست، ولى مسئولين دانشگاه حق‌دارند مقرراتی را طبق مصالحى كه در نظر دارند براى محدوده دانشگاه‌ها وضع كنند، مثلاً بگويند شرط ورود به دانشگاه استفاده از فلان نوع و رنگ لباس است. همان‌گونه كه در محیط‌های نظامى و انتظامى لباس‌های خاصى را شرط می‌کنند. بنابراين خوب است دانشجویان عزيز با مسئولين دانشگاه‌ها در این‌گونه مسائل به‌طور منطقى و بدون جروبحث كنار بيايند تا مشكل شرعى براى هیچ‌یک از دو طرف پيدا نشود.
پوشیدن این‌گونه لباس‌ها ازنظر شرعی جایز نیست و مفاسد بسیاری دارد.
پوشیدن لباس احرام برای نائب در طواف یا سعی لازم نيست.
پوشيدن کفش‌هایی كه تمام روى پا را مى‌پوشاند، مانند چكمه، گيوه، کفش‌های معمولى و امثال آن و همچنين جوراب در حال احرام جايز نيست؛ خواه ساق پا را بپوشاند، يا نه؛ امّا اگر قسمتى از روى پا را بپوشاند، مانند دمپايى و کفش‌هایی كه قسمتى از روى پا در آن پوشيده نمى‌شود، مانعى ندارد. البتّه اين حكم مخصوص مردان است و پوشيدن كفش و جوراب براى زنان در حال احرام اشكال ندارد.
هرگاه حوله احرامى بلند باشد و روى پا را بپوشاند، يا مثلاً براى رفع درد پا، پارچه‌اى را داغ كنند و بر روى پا بگذارند، اشكالى ندارد.
اگر منظور از خودنمایی پوشیدن لباس‌ها یا آرایش موها به شکلی باشد که انسان انگشت‌نما در میان مردم باشد اشکال دارد، اما اگر در این حد نباشد مانعی ندارد.
كسى كه عمداً لباس دوخته بپوشد، كفّاره آن يك گوسفند است؛ امّا اگر از روى فراموشى يا جهل باشد چيزى بر او نيست.
شخصى كه مى‌خواهد احرام ببندد واجب است قبلاً لباس‌هایی را كه پوشيدنش بر محرم حرام است از تن بيرون آورد، سپس دو جامه احرام را بر تن كند. يكى را (كه ازار گويند) به‌صورت لنگ دور كمر ببندد و ديگرى را مانند عبا بر دوش بيندازد) و آن را «رداء» گويند.
هرگاه مرد عمداً، يا در حال اضطرار، كفش و جوراب بپوشد كفّاره ندارد، همچنين اگر از روى فراموشى يا جهل باشد؛ و احتياط مستحب آن است كه اگر مجبور به پوشيدن كفش و جوراب شود، قسمت روى پا را شكاف دهد.
پوشيدن لباس دوخته در حال اضطرار حرام نيست، ولى كفّاره دارد.
