احتیاط آن است که سه روز در انجام روزه بگیرد و هفت روز پس از بازگشت، ولی درهرحال می‌تواند بعد از بازگشت در ذی‌الحجه قربانی کند و یا بگوید برایش قربانی کنند.
احتياط آن است كه معادل قيمت پوست آن را به فقيرى صدقه دهيد.
پنجمين واجب از واجبات حج و دومین واجب از واجبات منى، قربانى است. بهترين قربانى شتر و متوسّط آن گاو و ساده‌ترين آن گوسفند است و غير از سه حيوان مذكور كفايت نمى‌كند و تنها بر كسانى واجب است كه حج تمتّع بجا مى‌آورند و بر غير آن‌ها واجب نيست.
در شرایط فعلى قربانى سه حالت دارد: الف) درصورتی‌که بتواند در انجام قربانى کند و در انجام قربانى را به مصرف برساند این مقدّم بر هر چیز است. ب) درصورتی‌که انجام قابل‌مصرف نباشد امّا مسلمین بتوانند آن را بسته‌بندی کرده به خارج منى و بلد دیگر بفرستند تا مصرف نیازمندان شود. در صورت عدم امکان روش اوّل، روش دوّم واجب است. ج) این‌که هیچ‌کدام از آن دو صورت ممکن نباشد و قربانى ضایع می‌شود و از بین می‌رود پول آن را کنار بگذارند و در ماه ذی‌الحجه هنگام بازگشت قربانى کرده و در مصارف آن مصرف کنند هیچ اشکالى براى حج آن‌ها نخواهد داشت و اگر نمی‌توانند پول قربانى را کنار بگذارند بر ذمّه بگیرند.
مى‌تواند آن را به‌عنوان سهم خود بردارد، يا به دوستانش، يا به فقرا و نيازمندان بدهد، ولى دادن آن به قصّاب ـ به‌عنوان اجرت كارى كه انجام داده ـ اشكال دارد و احتياط مستحب آن است كه اگر خودش از آن استفاده كرده، قيمت آن را صدقه بدهد و ملاك قيمت روز ذبح قربانى است.
اگر حاجى قدرت بر ذبح نداشته باشد، يعنى نه حيوانى براى قربانى دارد و نه پول آن را، چنين شخصى بايد سه روز در سفر حج و هفت روز پس از بازگشت (مجموعاً ده روز) روزه بگيرد؛ و آن سه روز را كه در سفر حج بجاى قربانى روزه مى‌گيرد، بايد در ماه ذی‌الحجه باشد و احتياط واجب آن است كه از هفتم تا نهم اين ماه باشد و جلوتر نباشد و بايد آن سه روز پشت سر هم باشد؛ و هفت روز ديگر را بايد پس از بازگشت از سفر حج روزه بگيرد و احتياط مستحب آن است كه پی‌درپی بجا آورد.
حاجى اگر بتواند بدون زحمت و مشقّت قرض كند و مالى داشته باشد كه بتواند قرض خود را ادا نمايد، بايد قرض كند و قربانى نمايد.
اگر حيوانى براى قربانى يافت نشود، نه سالم و نه غیرسالم، مى‌تواند قيمت آن را نزد شخص امينى در مکه بگذارد كه تا پايان ماه ذی‌الحجه در منى براى او قربانى كند و اگر در آن سال نتوانست، در سال بعد اين كار را انجام مى‌دهد و اگر شخص مطمئنی در انجام نيابد، مى‌تواند در سال آينده از بعضى از حجاج مطمئن خواهش كند براى او انجام دهند و در شرايط فعلى مى‌تواند در وطنش نيز ذبح كند.
مستحب است قربانى را سه قسمت كند: یک‌سوّم آن را براى خود بردارد و یک‌سوّم را درراه خدا به نيازمندان صدقه دهد و یک‌سوّم را به دوستان و مؤمنان هديه نمايد. البتّه لازم نيست تقسيم به سه قسمت به‌طور مساوى باشد، ولى دادن بخشى از آن به فقير واجب است، امّا خوردن چيزى از آن واجب نيست؛ هرچند موافق احتياط است.
