صرف مبلغ وام جعاله برخلاف آنچه که در قرارداد بر آن توافق شده جايز نيست؛ و چنانچه تخلّف شود وام مذكور صحيح نيست و مبلغ اضافه‌ای كه می‌پردازد حكم ربا دارد.
كار موردقرارداد بايد حرام نباشد و نيز بايد نتيجه عقلايى داشته باشد، بنابراين اگر بگويد هرکسی شراب بخورد، يا هر كس در شب به‌جای تاريكى برود فلان مبلغ را به او مىدهم اين جعاله صحيح نيست.
درصورتی‌که به شرایط قرارداد عمل شود اشکالی ندارد و صحیح است.
اگر بانک اين مبلغ را به‌عنوان جعاله به او داده، می‌تواند باقی‌مانده را در هرجایی که می‌خواهد هزينه کند.
مانعی ندارد.
جُعاله آن است كه انسان قرار بگذارد كه در مقابل كارى كه براى او انجام مىدهند مال معيّنى بدهد، مثلاً بگويد «هر كس گمشده مرا پيدا كند هزار تومان به او مىدهم» به شخصى كه اين قرار را مىگذارد «جاعل» و به شخصى كه كار را انجام مىدهد «عامل» مىگويند.
از عقود است.
جاعل بايد بالغ و عاقل باشد و از روى اراده و اختيار قرارداد ببندد و شرعاً بتواند در مال خود تصرّف كند، بنابراين جعاله آدم سفيهى كه مال خود را بيهوده مصرف مىكند صحيح نيست.
اگر پیش از قرارداد این کار را انجام دهد حقی نسبت به مزد ندارد.
«جاعل» و «عامل» می‌توانند قبل از شروع به کار و یا بعد از شروع آن، جعاله را فسخ کنند، ولى اگر جاعل به هم بزند بايد مزد مقدار عملى را که عامل انجام داده را به او بدهد.
جعاله با هر عبارتی که بر درخواست انجام دادن عمل در برابر پرداخت اجرت از سوی جاعل دلالت کند، صورت می‌گیرد و بر زبان راندن الفاظ ویژه‌ای لازم نیست؛ و در مورد عامل هم اگر کار را آغاز کند، به‌منزله قبول اوست.
در جعاله، عامل باید بالغ باشد و اینکه بتواند كار موردنظر جاعل را انجام دهد.
