اگر مسافر حکم را می‌دانست اما توجه نداشت که در حال سفر است و نماز را تمام بخواند، نماز او باطل است و اگر در وقت اطلاع پیدا کرد باید نماز را اعاده نماید و اگر بعد از وقت بود، باید قضا نماید.
هرگاه براى فرار از انجام كار واجبى مسافرت نمايد، مثل اينكه بدهكار است و می‌تواند بدهى خود را بدهد و طلبكار هم مطالبه می‌کند، امّا او براى فرار از پرداخت بدهى مسافرت نمايد، بايد نماز را تمام به‌جا آورد، ولى اگر چنين قصدى را ندارد بايد نماز را شكسته بخواند.
درصورتی‌که ترک خانه تنها راه نهی از منکر بوده است سفر معصیت محسوب نمی‌شود و نماز زن شکسته است
با توجه به آنچه نوشته‌اید، اقتدا کردن خالى از اشکال نیست.
در سفر و محل کار نماز تمام است.
در فرض مسئله نماز آن‌ها کامل است.
نماز قضا را میتوان در سفر به‌جا آورد، البته اگر در سفر بخواهد نمازهایى را که در حضر قضا شده است به‌جا آورد، باید نمازهاى ظهر و عصر و عشاء را چهار رکعتى قضا کند.
نافله ظهر و عصر در سفر ساقط است و نبايد خواند و احتياط واجب آن است كه نافله عشا را نيز ترك كند امّا بقيّه نافله‌های شبانه‌روزى يعنى نافله صبح و مغرب و نافله شب در سفر ساقط نمی‌شود.
اگر در حضر نماز بخوانند بلند خواندن مستحب است و اگر در سفر باشد در صورتى مستحب است که با جماعت بخواند نه فرادا.
