نماز مأموم فرادا می‌شود و حمد و سوره را كامل می‌خواند و پس از اتمام نماز بنا بر احتياط نماز را اعاده كند.
هرگاه مأموم بداند نماز امام قطعاً باطل است، مثلاً بداند امام وضو ندارد نمىتواند به او اقتدا كند هرچند امام متوجّه نباشد.
درصورتی‌که علت جمع خواندن نماز بین امام و مأموم یکی بوده باشد اشکالی ندارد و الا جایز نیست.
شايسته است به اميد ثواب از امور زير بپرهيزند: 1 اگر در صف‌های جماعت جا باشد نمازگزار تنها نايستد. 2 مأموم ذكرهاى نماز را طورى نگويد كه امام بشنود. 3 مسافرى كه نماز ظهر و عصر و عشا را شكسته مىخواند براى كسانى كه مسافر نيستند امامت نكند، همچنين كسى كه مسافر است به شخص حاضر اقتدا نكند (البته منظور از كراهت در اينجا كمتر بودن ثواب است وگرنه نماز جماعت درهرصورت ثواب دارد).
وظیفه‌اش آن است که نماز را به‌طور فرادا تمام کند.
نماز درست است ولی مرتکب مکروه شده است.
اگر امام جماعت در عدد رکعت‌های نماز شك كند، مثلاً نداند سه ركعت خوانده يا چهار رکعت هرگاه مأموم بداند چهار ركعت خوانده با علامتى به امام می‌فهماند و امام بايد مطابق آن عمل كند و بالعكس اگر امام می‌داند چند ركعت خوانده، ولى مأموم شك می‌کند، بايد از امام پيروى كند و به شک خود اعتنا نكند.
فقط شامل رکعات است.
