اگر مأموم در اثناء نماز شك كند كه نيّت اقتدا كرده يا نه چنانچه در حالى باشد كه اطمينان پيدا كند مشغول جماعت است نماز را به جماعت تمام مىكند، ولى اگر اطمينان پيدا نكند بايد نماز را به نيّت فرادا انجام دهد.
در صورتى ذمّه میت ادا خواهد شد كه اطمينان پيدا شود كه نايب نماز را خوانده است و اگر شك كند كافى نيست.
باید نماز ظهر قرار دهد (معنای شک این است که یقین به نیت خلاف از ابتدا ندارد!)
در شك میان پنج و شش در حال ايستاده، بايد بنشيند و شك او به چهار و پنج برمی‌گردد، نماز را تمام كرده و دو سجده سهو به‌جا می‌آورد و بنا بر احتياط واجب اصل نماز را اعاده می‌کند.
می‌تواند نماز را بشکند و یا به نیت نافله نماز را دورکعتی تمام می‌کند و باید نماز مغرب و عشاء را بخواند.
دخترى كه نمى داند نه سالش تمام شده يا نه، اگر خونى ببيند كه نشانه هاى حيض را نداشته باشد، حيض نيست و اگر نشانه ها را داشته باشد و اطمينان حاصل كند كه حيض است، دليل بر اين است كه نه سالش تمام و بالغ شده است.
در شك بين سه و پنج در حال ايستاده، بايد بنشيند و شك او به دو و چهار برمی‌گردد، بنا را بر چهار می‌گذارد و نماز را تمام می‌کند، سپس دو ركعت نماز احتياط ايستاده به‌جا می‌آورد و بنا بر احتياط واجب اصل نماز را نيز اعاده می‌کند.
در فرض سؤال چنانچه بعد از سر برداشتن از سجده دوم باشد، بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.
باید مانعى از رسيدن آب نباشد و هرگاه می داند چيزى به اعضاى وضو چسبيده، ولى شك دارد كه آيا مانع رسيدن آب هست يا نه، بايد آن را برطرف كند.
هنگامى كه زن از حيض پاك شود بايد براى انجام عبادات خود غسل كند و اگر دسترسى به آب ندارد تيمّم نمايد، دستور غسل حيض مثل غسل جنابت است و از وضو نيز كفايت مى كند، ولى احتياط مستحب آن است كه وضو هم بگيرد (خواه پيش از غسل باشد يا بعد از غسل).
اگر در سجده دوم بعد از ذكر واجب شك كند بنا بر احتياط واجب باید طبق وظیفه‌ی موارد شک صحیح عمل نماید، بعداً نماز را هم اعاده نمايد.
هرگاه يكى از اعضاى وضو قبلاً نجس بوده و بعد از وضو شك كند كه آن را پيش از وضو آب‌کشیده يا نه؛ وضوى او صحيح است، ولى بايد براى نماز آن را آب بكشد و اگر چيزى با آن ملاقات كرده تطهير كند.
