حکم غسل در صورت شکِّ در خروج منی
اگر انسان مثلاً بعد از خواب، شک در خروج منی داشته باشد تکلیف چه می باشد؟
غسل واجب نیست مگر اینکه یقین کند منی خارج شده است.
غسل واجب نیست مگر اینکه یقین کند منی خارج شده است.
هرگاه در لباس خود منى ببيند و يقين نمايد از خود اوست بايد غسل كند و نمازهايى را كه يقين دارد با جنابت خوانده قضا نمايد، ولى آنچه را شك دارد لازم نيست قضا نمايد.
عفونت و ترشحات معمولي زنان و دختران که آلوده به خون نيست، پاک است و غسل ندارد، اما چنانچه به اوج لذت جنسي برسند و همزمان رطوبتي از آنها خارج گردد (که غالبا همراه با سستي بدن است) رطوبت مذکور حکم مني دارد، نجس است و بايد غسل جنابت کنند. البته در صورت شک وظيفه اي ندارند.
دخترى كه نمى داند نه سالش تمام شده يا نه، اگر خونى ببيند كه نشانه هاى حيض را نداشته باشد، حيض نيست و اگر نشانه ها را داشته باشد و اطمينان حاصل كند كه حيض است، دليل بر اين است كه نه سالش تمام و بالغ شده است.
نماز و روزه های آن چند روز صحیح بوده است.
در صورتی که علامتی برای لکه بینی وجود نداشته باشد غسل او صحیح است و نماز و روزه هایش نیز صحیح می باشد.
هنگامى كه زن از حيض پاك شود بايد براى انجام عبادات خود غسل كند و اگر دسترسى به آب ندارد تيمّم نمايد، دستور غسل حيض مثل غسل جنابت است و از وضو نيز كفايت مى كند، ولى احتياط مستحب آن است كه وضو هم بگيرد (خواه پيش از غسل باشد يا بعد از غسل).
تا زمانی که خون به صورت خون حیض باشد نماز و روزه را ترک می کند تا یقین کند که به مقدار ایام حیض او رسیده است و در صورت شک باید مقدار کمتر را بگیرد.
در فرض سؤال، باید بنا را بر پاکی بگذارد و روزه او صحیح است.
زنى كه شك دارد يائسه شده يا نه، هر گاه خونى ببيند و نداند حيض است يا نه، بايد بنا بگذارد كه حيض است و هنوز يائسه نشده است.
مادامی که یقین به دخول ندارند، کار حرامى انجام نشده و کفّاره اى ندارد.