مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه كثرت شك مخصوص به مورد معيّنى نيست هر شكى كه مى‌كند داخل دايره آن محسوب می‌شود.

اگر درحالی‌که به سجده می‌رود شك كند ركوع را به‌جا آورده يا نه احتياط واجب آن است كه برگردد و به‌جا آورد اما اگر به سجده رفته نباید به شک خود اعتنا نماید. البته درجایی که یقین پیدا می‌کند رکوع را بجا نیاورده تا زمانی که به سجده دوم نرفته است باید برگردد و رکوع را بجا آورد اما اگر در سجده دوم به یاد آورد نمازش باطل است.

بنا را بر چهار گذاشته و نماز را تمام کند و یک‌رکعت نماز احتیاط ایستاده بخواند و بعد دو سجده سهو انجام دهد و بعد هم بنا بر احتیاط نماز را اعاده نماید.

تفحص لازم نیست، باید موردشک را ذکر کنید تا حکم دقیق آن بیان شود به‌طورکلی اگر یقین کنید رکعت یا رکنی کم یا زیاد شده نماز باطل است.

در این موارد که شک قبل از سجده دوم است احتیاط این است که نماز را تمام کرده و بعد اعاده کنند.

در حالت یقین به این موضوع، باید نماز را فرادا ادامه دهد ولیکن در حالت شک، مشکوک بین جماعت و فرادا است و چون جمع ممکن نیست نماز را می‌شکند.

درصورتی‌که دیگران شک نداشته باشند، باید همراه دیگران نماز را انجام داد.

می‌تواند نماز را بشکند و یا به نیت نافله نماز را دورکعتی تمام می‌کند و باید نماز مغرب و عشاء را بخواند.

در فرض سؤال احتیاط این است که نماز را اعاده کند.

هرگاه امام عادل است حمل بر صحت کنید مگر اینکه قرائن خلافی بر شما ظاهر شود.

اگر مفسده خاصی نداشته باشد، اشکالى ندارد.

به مقداری که یقین دارید بجا آورید و بیش از آن را می‌توانید به نیت ما فی الذمه و به‌قصد احتیاط مستحب برای ایشان انجام دهید.