درصورتی‌که نماز جمعه با عدد کامل و در وقت کافى شروع شود، ولى مأمومى به رکعت اوّل نرسیده باشد، اگر به رکعت دوّم، ولو به رکوع آن برسد و اقتدا کند نمازش صحیح است (به‌شرط آنکه بداند وقت به‌اندازه‌ای هست که رکعت دوّم او هم در وقت واقع می‌شود) در این صورت دومین رکعت نماز خود را به‌طور فرادا به‌جا می‌آورد.
كسى كه بی‌اختیار خوابش برده (مثلاً در حال سجده خوابش برده) امّا نمىداند در سجده نماز بوده يا بعدازآن، در سجده شكر، بايد نماز را اعاده كند.
اگر مأموم در اثناء نماز شك كند كه نيّت اقتدا كرده يا نه چنانچه در حالى باشد كه اطمينان پيدا كند مشغول جماعت است نماز را به جماعت تمام مىكند، ولى اگر اطمينان پيدا نكند بايد نماز را به نيّت فرادا انجام دهد.
هرگاه پيش از گفتن اقامه شك كند كه اذان را گفته يا نه اذان را بگويد، ولى اگر مشغول اقامه شود و شك كند، اعتنا به شك نكند.
اگر یقین دارند که در فاصله کمتر از حدّ لازم (یک‌فرسخ) نماز جمعه‌ای برپاشده، ولى شک دارند که آن نماز قبلاً برگزارشده یا نه و یا شک دارند که آن نماز مقارن با آن‌ها برگزار می‌شود یا نه در هر دو صورت می‌توانند خود نماز جمعه‌ای تشکیل دهند و همچنین است درصورتی‌که نسبت به اصل انعقاد نماز جمعه دیگر، اطمینان نداشته باشند.
اختیاردارند که یک‌رکعت ایستاده یا دو رکعت نشسته بخوانند.
هرگاه شك كند به حدّ ترخص رسيده يا نه بايد نماز را تمام بخواند.
اگر از قبل می‌دانست که آن مو بر لباس قرار دارد و یا شک در برطرف شدن آن بعد از یقین به قرار گرفتن داشته باشد نماز او اشکال دارد.
هرگاه شك كند كه آیا نماز چهار ركعتى خوانده و بعد منصرف يا مردّد شده يا نه بايد نمازهاى خود را شكسته بخواند.
هرگاه شك كند که تکبیرِ الاحرام را گفته يا نه چنانچه مشغول خواندن حمد شده است به شك خود اعتنا نكند و اگر چيزى نخوانده بايد تکبیر را بگويد.
اگر زمانی كه وارد آيه بعد شده شك كند آيه قبل یا قبل‌تر را خوانده يا نه يا وارد کلمه‌ای از يك آيه شده، شك كند كلمه قبل را خوانده بايد بنا بر احتياط برگردد و آن را به‌جا آورد و بعد بقیه را ادامه دهد.
نماز صحیح است هرچند در مورد نقصان مقدار مشکوک را بجا بیاورد.
