مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احکام شک جاری نیست.

افعال جداگانه محسوب می‌شوند لذا اگر در هرکدام نسبت به اعمال قبل شک کند نباید به شک خود اعتنا کند.

هر رطوبتى كه از بانوان خارج شود غسل ندارد، بلكه هرگاه زنان به اوج لذّت جنسى برسند و همزمان رطوبتى از آنها خارج شود (كه غالباً همراه با سستى بدن است)رطوبت مذكور حكم منى دارد و بايد غسل جنابت كنند، امّا در صورت شك وظيفه‌اى ندارند.

هرگاه بعد از گذشتن محل، شك كند و طبق دستور، اعتنا نكرده و بگذرد، بعد متوجّه شود كه آن عمل مشكوك را انجام نداده، هرگاه وارد ركن بعد نشده بايد برگردد و به‌جا آورد و اگر وارد ركن بعد شده نمازش صحيح است، مگر آن‌که آن جزء مشكوكى كه ترك شده ركن باشد.

با توجه به آنچه نوشته شده است اگر شك كنند كه به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه، غسل بر آنها واجب نيست.

هرگاه در لباس خود منى ببيند و يقين نمايد از خود اوست بايد غسل كند و نمازهايى را كه يقين دارد با جنابت خوانده قضا نمايد، ولى آنچه را شك دارد لازم نيست قضا نمايد.

تا زمانی که خون به صورت خون حیض باشد نماز و روزه را ترک می کند تا یقین کند که به مقدار ایام حیض او رسیده است و در صورت شک باید مقدار کمتر را بگیرد.

باید مانعى از رسيدن آب نباشد و هرگاه می داند چيزى به اعضاى وضو چسبيده، ولى شك دارد كه آيا مانع رسيدن آب هست يا نه، بايد آن را برطرف كند.

کفاره قسم پرداخت نماید.

باید احتیاط کند، و دوباره آنها را طلاق دهد و اگر اسم آنها را نمى داند با اشاره آنها را مشخّص کند. مثلا بگوید: اوّلین نفرى را که قبلا طلاق داده ام، الان به عنوان احتیاط طلاق مى دهم؛ او از زوجیّت خود یله و رهاست، فهى طالق و اگر در نوع رجعى و خلعى شک دارد، براى هر کدام احتیاطاً دو طلاق، یکى رجعى و یکى خلعى بخواند.

كسى كه نشسته يا خوابيده نماز مى‏خواند هرگاه موقعى كه حمد و تسبيحات مى‏خواند شك كند سجده يا تشهد را به‌جا آورده یا نه، بايد اعتنا نكند، امّا اگر پيش از آن‏كه مشغول حمد و تسبيحات شود شك كند بايد به‌جا آورد.

عفونت و ترشحات معمولي زنان و دختران که آلوده به خون نيست، پاک است و غسل ندارد، اما چنانچه به اوج لذت جنسي برسند و همزمان رطوبتي از آنها خارج گردد (که غالبا همراه با سستي بدن است) رطوبت مذکور حکم مني دارد، نجس است و بايد غسل جنابت کنند. البته در صورت شک وظيفه اي ندارند.