مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

انسان باید نماز را در وقت معیّن آن بخواند و اگر عمداً در وقت آن نخواند، گناهکار است و باید قضای آن را بجا آورد.

كسى كه مسائل نماز يا شکيات و سهويّات را نمى‏داند و احتمال مى‏دهد در نمازش پيش آيد بايد براى يادگرفتن این‌ها نماز را از اوّل وقت تأخير بيندازد، ولى اگر اطمينان دارد كه می‌تواند نماز را به‌طور كامل تمام كند جايز است در اوّل وقت مشغول نماز شود.

نماز عصر را بجا آورد و نماز ظهر را قضا کند.

درصورتی‌که مثلاً 5 رکعت به غروب داشته باشیم مانعی ندارد.

چنانچه در بين نماز يا بعد از نماز بفهمد وقت داخل شده بود نمازش صحيح است.

چنانچه تمام نمازش در وقت واقع‌شده باشد صحيح است و اگر همه يا قسمتى از آن پيش از وقت بود نمازش باطل است.

لازم نیست به مأمومین اطلاع دهد.

باید نماز را اعاده نماید و اگر وقت نماز گذشته است نماز را قضا نماید.

نزدیک اذان صبح، از طرف مشرق، سپیده‌ای رو به بالا حرکت می‌کند که آن را (فجر اوّل) گویند، هنگامی‌که آن سپیده، شفّاف و پهن شد، (فجر دوّم) ابتداى وقت نماز صبح است و هنگام طلوع آفتاب از افق نماز قضا می‌شود و بهتر است نماز را قبل از روشن شدن هوا در همان تاریکی اول صبح به‌جا آورند.

وقت اذان صبح (براى نماز و روزه) در شب‌های مهتابى و غير مهتابى يكسان است و معيار، ظاهر شدن نور شفق در افق است، هرچند براثر تابش مهتاب نمايان نباشد.

در مورد نماز صبح، احتیاطاً 5 دقیقه بعد از تمام شدن اذان، نماز بخوانید و معیار این است که انسان ظن قوی به دخول صبح پیدا کند هرچند بدون رعایت این احتیاط باشد که معمولاً بدون رعایت این احتیاط کمتر یقین حاصل می‌شود.

نماز را دوباره به نیت قضا می‌خواند.