هرگاه كسى می‌تواند ركوع كند امّا به خاطر بيمارى يا علّت ديگرى نمىتواند به‌اندازه ذكر واجب توقّف كند بايد پيش از آنكه از حال ركوع خارج شود ذكر واجب را بگويد هرچند بدن آرام نباشد و اگر نتواند، در حال برخاستن ذكر را تمام كند.
سلام واجب همان سلام سوم (السّلامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُه) است و می‌تواند به آن قناعت كند، ولى اكتفا به سلام دوم (السَّلامُ عَلَيْنا وَ عَلى عِبادِ الله الصَّالِحينَ) به‌تنهایی مشكل است و سلام اوّل (السَّلامُ عَلَيْكَ ايُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُهُ) از مستحبات است.
احتیاط آن است که آن مقدار را که یقین دارد این‌گونه نماز خوانده است تدریجاً قضا کند.
هرگاه نذر كند روزه بگيرد ولى وقت و مقدار آن را معيّن نكند، چنانچه يك روز روزه بگيرد كافى است، همچنين اگر نذر كند نماز بخواند و مقدار و خصوصيّات آن را معيّن نكند يك نماز دو ركعتى كفايت مى كند، نذر ساير كارهاى خير نيز همين گونه است.
هرگاه نذر كند مقدار معيّنى را صدقه دهد، چنانچه پيش از دادن صدقه بميرد بايد آن مقدار را از مال او صدقه بدهند.
هرگاه عمداً با قسم خود مخالفت كند بايد كفّاره دهد، ده فقير را سير كند، يا بر آنها لباس بپوشاند، يا يك بنده را آزاد نمايد (و در زمان ما که بنده آزاد كردن موضوعیت ندارد میان دو چیز دیگر مخیر است) و اگر توانايى بر اينها نداشته باشد بايد سه روز روزه بگيرد. (احتیاط مستحب آن است که این سه روز پشت سر هم باشد.)
در صورتی که این مقدار گوشت خونی نداشته باشد مانعی ندارد.
