مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال، نماز صحیح است.

از موارد عفو، لباس‌های کوچک نمازگزار است، مانند عرقچین و جورابى که نمی‌توان با آن عورت را پوشانید، اگر نجس باشد نماز با آن‌ها صحیح است و همچنین انگشتر و عینک که نجس شده است.

در چنین صورتى احتیاط اجتناب است.

چند چيز در لباس نمازگزار به اميد ثواب مطلوب است، از آن جمله: پوشيدن لباس سفيد و پاكيزه‏ترين لباس‌ها و استعمال بوى خوش و انگشتر عقيق به دست كردن.

منظور همان عکس ذوی الروح است.

ترك چند چيز در لباس نمازگزار به اميد ثواب مطلوب است ازجمله: پوشيدن لباس سياه (مگر در مورد تعظيم شعائر، چادر، عبا و عمامه سادات)، لباس كثيف و تنگ، لباس كسى كه از نجاست پرهيز نمی‌کند؛ مخصوصاً لباس شراب‌خوار و باز بودن دکمه‌های لباس و پوشيدن لباسى كه نقش صورت دارد و همچنين انگشترى كه روى آن صورت انسان يا حيوانى نقش شده است.

هرگاه فراموش كند كه مسافر است و نماز را تمام بخواند چنانچه در وقت يادش بيايد بايد شكسته به‌جا آورد و اگر بعد از وقت متوجّه شود قضا ندارد.

به مقداری که یقین پیدا می‌کند اضافه نماید.

اگر دست بسته نماز بخواند آن‌گونه كه بعضى از فرق اسلامى‏ انجام مى‏دهند، حتّى اگر به‌قصد ادب دست‌ها را روی‌هم بگذارد، يا دست‌به‌سینه نماز بخواند، هرچند شبيه آن‌ها نباشد احتياط واجب آن است كه نماز را اعاده كند، امّا اگر از روى فراموشى و ناچارى يا براى كار ديگرى مثل خاراندن دست و مانند آن باشد اشكال ندارد.

لازم نیست ولى بهتر است.

هرگاه کلمه‌ای بگويد كه يك حرف بيشتر ندارد چنانچه معنى داشته باشد (مانند «ق» در عربى يعنى نگه‏دار) و معنى آن را قصد كند نمازش باطل است و اگر قصد نكند امّا متوجّه معنى آن باشد احتياط واجب آن است كه نماز را اعاده كند.

سخن گفتن از روى سهو و فراموشى و نسيان نماز را باطل نمى‏كند.