مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

سبب خروج از حالت نمازگزار نمی‌شود و انتخاب این سوره‌ها گاه مستحب است.

هرگاه مقدارى از سوره را فراموش كند، يا از جهت تنگى وقت نتواند به آن ادامه دهد، می‌تواند آن را رها كرده و سوره ديگرى را بخواند، خواه از نصف گذشته باشد و خواه سوره «قُلْ هُوَ الله احَدٌ» و يا «قُلْ يا ايُّهَا الْكافِرُونَ» باشد يا نه.

درجایی كه بايد حمد و سوره را بلند بخواند اگر عمداً يك كلمه را آهسته بخواند نماز باطل است، همچنين درجایی كه بايد آهسته بخواند اگر يك كلمه را بلند بخواند نماز باطل می‌شود.

هرگاه درجایی كه بايد قرائت را بلند بخواند عمداً آهسته بخواند يا درجایی كه بايد آهسته بخواند عمداً بلند بخواند نمازش باطل است، ولى اگر از روى فراموشى، يا ندانستن مسئله باشد، صحيح است، مگر اين‏كه در یادگرفتن مسئله كوتاهى كرده باشد كه بنا بر احتياط واجب اعاده مى‏كند.

اشکالی ندارد.

هرگاه تشهّد را فراموش كند اگر پيش از ركوع ركعت بعد يادش بيايد بايد بنشيند و تشهّد را بخواند و دوباره برخيزد و از نو تسبيحات را بخواند، امّا اگر در ركوع يا بعدازآن يادش بيايد نمازش صحيح است و برگشتن واجب نيست، ولى‏ احتياط مستحب آن است كه بعد از نماز تشهّد را قضا كند و بنا بر احتیاط واجب دو سجده سهو به‌جا آورد.

نماز اشکال دارد، ولی منظور از آرامش، آرامش عرفی است نه آرامش دقیق علمی.

چنانچه نمازگزار عمداً ترتیب را رعایت نکند نمازش باطل ‏است و اگر از روى فراموشى باشد بايد تا داخل ركن بعد نشده، برگردد و انجام دهد به‌طوری‌که ترتيب حاصل‏ شود و اگر وارد ركن بعد شده نمازش صحيح است، مگر آن‏كه جزء فراموش‌شده از اركان نماز باشد، مثل اين‏كه ركوع را فراموش كند تا وارد سجده دوم شود كه در اين صورت نمازش باطل است.

گاهى ممکن است نمازگزار در انجام بعضى از کارهاى نماز شک کند، مثلاً نمی‌داند تشهّد را خوانده است یا نه یا نمی‌داند یک سجده بجا آورده است یا دو سجده.و گاهى در تعداد رکعاتى که خوانده است شک می‌کند، مثلاً نمی‌داند اکنون مشغول رکعت سوم است یا چهارم.به خاطر همین شكيّات نماز 23 قسم است:* شک‌هایی كه نماز را باطل می‌کند و آن 8 قسم است.* شک‌هایی كه نبايد به آن اعتنا كرد و آن 6 قسم است.* شک‌های صحيح و آن 9 قسم است.

هرگاه در عدد رکعت‌های نماز مستحبی شك كند مخيّر است بنا را بر كمتر بگذارد يا بيشتر، مگر اینکه طرف بيشتر، نماز را باطل كند كه در اين صورت بنا را بر كمتر می‌گذارد، مثلاً اگر شك میان يك و دو كند مخيّر است بنا را بر يك يا دو بگذارد، امّا اگر شك در میان دو و سه كند حتماً بنا را بر دو، می‌گذارد.

هرگاه بعد از سلام نماز شك كند كه نمازش صحيح بود يا نه خواه شك مربوط به عدد رکعت‌های نماز باشد يا شرايط نماز، مانند قبله و طهارت و يا اجزاى نماز مانند ركوع و سجود، به شک خود اعتنا نمی‌کند.

هرگاه بعد از ركوع يا سجود بداند ذكر واجب را گفته امّا نمی‌داند با شرايط و به‌طور صحيح انجام داده يا نه به شک خود اعتنا نكند.