نماز جمعه در زمان حضور پيامبر (ص) و امام معصوم (ع) و نايب خاص او واجب عينى است، اما در زمان غيبت كبرى واجب تخييرى است، يعنى میان نماز جمعه و نماز ظهر مخير است، ولى درزمانی كه حكومت عدل اسلامی باشد احتياط واجب آن است كه ترك نشود.
نماز جمعه در روز جمعه جانشين نماز ظهر می‌شود.
اگر یقین دارد وقت به‌اندازه‌ای هست که می‌تواند حداقل واجب را در خواندن دو خطبه و دو رکعت نماز بجا آورد، بین نماز جمعه و ظهر مخیّر است؛ و اگر یقین دارد که به این اندازه وقت نیست باید نماز ظهر را بخواند و اگر شک دارد، نماز جمعه صحیح است، ولى درصورتی‌که پس از نماز معلوم شود که حتّى براى یک‌رکعت هم وقت باقى نبوده، باید نماز ظهر را بجا آورد.
خواندن نماز اول وقت در ظهر روز جمعه در فرض مذکور مانعی ندارد.
به‌قصد رجا (یعنی به امید رسیدن به ثواب) مانعی ندارد.
به‌قصد رجا (یعنی به امید رسیدن به ثواب) مانعی ندارد.
وقت نافله ظهر قبل از نماز ظهر است، از اوّل ظهر تا موقعى كه سايه شاخص كه بعدازظهر پيدا شود بيشتر از دوهفتم طول شاخص شود، مثلاً اگر طول شاخص هفت وجب است هر وقت مقدار سایه‌ای كه بعدازظهر پيدا می‌شود بيشتر از دو وجب شود وقت نافله ظهر تمام‌شده است.
تقدیم نافله ظهر و عصر از ظهر در روز جمعه مانعی ندارد.
نافله روز جمعه بیست رکعت است: 6 رکعت زمانی که نور آفتاب، افق را فراگیرد، 6 رکعت وقتی خورشید بالا آمد، 2 رکعت پس از ظهر و پیش از نماز و 6 رکعت بعد از نماز جمعه یا ظهر.
