اگر در ركعت سوم يا چهارم مىخواست حمد بخواند تسبيحات به زبانش آمد، يا به‌عکس مىخواست تسبيحات بخواند حمد به زبانش آمد، كافى نيست، بايد برگردد و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند، ولى اگر هر دو در نيّت او بوده است هرکدام به زبانش آيد كافى است.
بسم‌الله الرَّحْمنِ الرَّحيمِ: بهنام خداوند بخشنده بخشايشگر الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ: ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است. الرَّحْمنِ الرَّحيمِ: بخشنده و بخشايشگر است. مَالِكِ یوم‌الدین: (خداوندى كه) صاحب روز جزا است. ايَّاكَ نَعْبُدُ وَ ايَّاكَ نَسْتَعِينُ: (پروردگارا) تنها تو را مىپرستيم و تنها از تو يارى مىجوييم. اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيمَ: ما را به راه راست هدايت فرما! صِراطَ الَّذينَ انْعَمْتَ عَلَيْهِمْ: راه كسانى كه آنان را مشمول نعمت خود ساختى، غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لا الضَّآلّينَ: نه راه كسانى كه بر آنان غضب كردى و نه گمراهان!
اگر شروع به خواندن سوره کرده و در خواندن حمد شک کند یا به رکوع یا قنوت رفته و شک در حمد یا سوره کند نباید به شک خود اعتنا کند و نماز در این حالت صحیح است.
اگر موقعى به جماعت رسد كه امام مشغول خواندن تشهد آخر نماز است چنانچه بخواهد به ثواب نماز جماعت برسد بايد نيّت كند و تکبیره‌الاحرام بگويد و بعد به‌صورت تجافی (نیمه‌خیز) بنشيند و تشهد نماز را با امام بخواند، ولى سلام نگويد و كمى صبر كند تا امام سلام نماز را بگويد، بعد بايستد و نماز را ادامه دهد، يعنى حمد و سوره را بخواند و آن را ركعت اوّل نماز خود حساب كند.
خواندن سوره حمد به نیت دعا به‌وسیله قرآن نه‌تنها هیچ اشکالی ندارد بلکه موافق احتیاط است.
اشکالی ندارد ولی بعدازاین، تسبیحات اربعه بخوانید و یا حمد تنها.
واجب است قرائت حمد قبل از سوره باشد و اگر عمداً برخلاف اين انجام دهد نمازش باطل است اگر از روى اشتباه باشد چنانچه قبل از ركوع يادش بيايد بايد برگردد و درست بخواند، امّا اگر بعد از رسيدن به حدّ ركوع يادش بيايد نمازش صحيح است.
حمد را باید آهسته خواند و احتیاط واجب این است که بسم‌الله را نیز آهسته بخوانند.
نماز مأموم فرادا می‌شود و حمد و سوره را كامل می‌خواند و پس از اتمام نماز بنا بر احتياط نماز را اعاده كند.
هرگاه در اثناء حمد و سوره متوجّه شود مقدارى را برخلاف دستور، سهواً بلند يا آهسته خوانده لازم نيست برگردد، هرچند بهتر است كه برگردد و صحيح بخواند.
اگر متوجه نشود نماز هر دو صحیح است و اگر متوجه شود و با اشاره و امثال آن نتواند امام را متوجه کند نماز را ادامه می‌دهد و بعداً بنا پراحتیاط واجب اعاده می‌کند.
