انسان بايد فطره كسانى را كه قبل از غروب شب عيد فطر نان‌خور او حساب مىشوند بدهد، خواه بزرگ باشند يا كوچك، مسلمان باشند يا كافر، واجب النفقه باشند يا غير واجب النفقه، نزد او زندگى كنند يا در جاى ديگر.
ميهمانى كه پيش از غروب شب عيد فطر با رضايت صاحب‌خانه واردشده و نان‌خور او محسوب می‌شود (يعنى تصميم دارد مدتى نزد او بماند) دادن زكات فطره او نيز واجب است، امّا اگر فقط براى شب عيد دعوت‌شده فطره او بر ميزبان واجب نيست و درصورتی‌که بدون رضايت صاحب‌خانه باشد نيز بنابر احتياط واجب فطره او را بدهد، همچنين فطره كسى كه انسان را مجبور كرده است كه خرجى او را بپردازد.
هرگاه بعد از غروب شب عید فطر بچه‌دار شود، یا کسى نان‌خور او گردد مستحب است فطره او را بپردازد، ولى واجب نیست.
اگر انسان نان‌خور كسى باشد، ولى قبل از غروب نان‌خور ديگرى شود، زكات فطره او بر عهده شخص دوم است، مثل اينكه دختر پيش از غروب به خانه شوهر رود كه شوهرش بايد فطره او را بدهد.
در فرض سؤال، چهار پنج روز کافى است.
در فرض سؤال، واجب نیست و با افطاری دادن، کسی نان‌خور محسوب نمی‌شود.
بیهوشی سبب سقوط زکات فطره نمی‌شود.
اگر كسى را كه نان‌خور اوست و در شهر ديگر زندگى مىكند وكيل نمايد كه از مال او فطره خودش را بپردازد، چنانچه اطمينان و وثوق داشته باشد كه فطره را مىدهد كافى است.
فطره ميهمان بر عهده صاحب‌خانه نيست، مگر اينكه براى چند شب ميهمان او باشد، به‌طوری‌که نان‌خور او محسوب شود.
