مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چيزى را كه منفعتش مال انسان است، مثلاً آن را اجاره كرده، مى‏توان عاريه داد، به‌شرط اینکه حقّ واگذارى به ديگرى داشته باشد.

هرگاه چيزى را كه عاريه كرده با اجازه صاحب آن به ديگرى عاريه دهد عاریه داده‌شده صحیح است.

جعاله با هر لفظ بیانگر در انجام کاری درازای عوض، محقق می‌شود. همچنین است نوشته، مانند نوشتن اطلاعیه در مطبوعات و رسانه و مانند آن.

هرگاه لباسى را بخرد و بعداً با پولى كه از راه قرض ربايى به دست آورده، يا از پول حلالى كه مخلوط به ربا است، به صاحب لباس بدهد، چنانچه موقع خريد قصدش اين بوده كه از چنين پولى آن را بپردازد پوشيدن آن لباس و نمازخواندن با آن اشكال دارد و اگر موقع خريد قصدش اين نبوده بعداً اين قصد براى او پیداشده، اشكال ندارد، ولى ذمّه او با مال حرام ادا نمی ‏شود.

هرگاه ناچار شود براى تهيّه آب قرض‏ كند واجب است قرض‏ نمايد؛ امّا اگر مى‏داند يا گمان دارد توانايى اداى آن دين را ندارد، واجب نيست قرض‏ كند؛ و اگر كسى مقدارى آب بدون منّت فوق‏العاده‏اى به او ببخشد بايد قبول كند.

ابراء دین، یعنى گذشتن از بدهى شخصی که مدیون است؛ و عدول از آن جایزنیست.

ارکان عاریه سه چیز است: 1- عاریه دهنده را «معیر» می‌گویند، 2- عاریه گیرنده را «مستعیر» می‌گویند 3- مال عاریه داده‌شده را «عین مُستعاره» می‌گویند.

استفاده شخصی از بیت المال، جايز نيست، مگر در مواردى كه مقرّرات اجازه مى دهد، يا اينكه با اجازه مسئولينى كه در اين حيطه اختيارات قانونى دارند، بوده باشد.

اگر مطالبی که تایپ می شود در تایید کار آنها نباشد و موجب ترویج آنها نشود مانعی ندارد.‌

شما مسئولیتی ندارید و درآمدتان اشکالی ندارد و حلال است؛ ولی بهتر است که قبول نکنید و نیز سزاوار است با زبان خوب اگر احتمال تأثیر می دهید امر به معروف و نهی از منکر کنید.

درصورتی‌که طرف با علم به این مطلب راضی باشد و این کار خلاف ضوابط نباشد مانعی ندارد ولی مکروه است.

درصورتی‌که جعاله عام باشد و عده‌ای همزمان در انجام آن بکوشند، مال الجُعل تعلق می‌گیرد.