چون با لعان از هم جدا می شوند به طور طبیعی ارث نمی برند و به دلیل اینکه لعان حکم طلاق قطعی را دارد و قابل بازگشت نیست در صورت فوت یکی از زن یا شوهر در طول مدت عده نیز ارث نمی برند.
در فرض سؤال حرمت حاصل نشده و ازدواج او با خواهر آن شخص اشکالی ندارد.
منظور این است که در حدود متعارف باشد و زائد بر آن بدون اذن شوهر جایز نیست. منظور از متعارف یعنی اینکه مثلا اگر شهرستانی باشد ماهی یکبار دیدار کند و اگر در همان شهر است هفته ای یکبار دیدار کند و در همان روز برگردد.
هرگاه قبلا توافق بر شروطى شده و طرفین آن را امضا کرده اند، سپس عقد خوانده شده، این شروط لازم الاجرا است. و به اصطلاح فقهى از قبیل شروط مبنىّ علیها العقد است.
با توجّه به این که مشخّصات خانه از نظر متراژ و قیمت و مانند آن تعیین نشده، شرط مجهول بوده و خالى از اشکال نیست. بهتر آن است طرفین در مورد خانه با هم مصالحه کنند.
شرط مزبور منصرف به ازدواج دائم است، و شامل عقد موقّت کوتاه مدّت نمى شود. ولى اگر عقد موقّت براى مدّت طولانى، مثلا چند سال باشد، زن (طبق شرایط عقد نامه) وکیل در طلاق خواهد بود.
در ازدواج موقّت اشکال ندارد و عقد صحیح است.
چنانچه قبل از عقد شرط شده است و عقد بنا بر این شرط خوانده شده است، الزام آور است.
می تواند مهریه را تا زمان معیّنی هر چند بعد از طلاق به تاخیر بیاندازد ولی در صورت فوت باید مهریه را به ورثه بپردازد.
شرایط باید در متن عقد باشد، مگر این که قبلاً بر آن توافق شود و عقد را مبنى بر آن شرایط بخوانند.
در بعضى از موارد مى توان از طریق شرطى حقّ همسر را محدود کرد، مانند حقّ سکنى و امثال آن، امّا در مواردى که شرط بر خلاف کتاب و سنّت یا مقتضاى عقد باشد جایز نیست، خلاصه موارد مختلف است.
