مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

با توجه به اینکه طلاق در شرع اسلام کار بسیار ناپسندی است جشن گرفتن برای آن خلاف شرع است.

این امر عنن محسوب نمی شود ولی اگر منجر به عسر و حرج شدید زوجه شود حاکم شرع می تواند او را طلاق دهد ( ضمنا این گونه بیماری ها معمولا درمان دارد).

في حجورکم در آيه شريفه قيد غالبي است، نه قيد دائمي؛ بنابراين مفهوم ندارد و بسيار ممکن است ربيبه اوّل هم در حجر زوج نباشد.

زوجه در صورتى مى تواند اجرت کارهاى خود را مطالبه کند که:اوّلاً : بگوید: قصد تبرّع ندارم.و ثانیاً : این کارها را شوهر از او بخواهد.ضمنا در این مسأله تفاوتى نمىکند که طلاق به درخواست زوج باشد یا زوجه.

از زمان مسيحى شدن زن، مرد به اندازه عدّه وفات صبر مى كند و اگر توبه نكرد از او جدا مى شود.

این شرط اشکالى ندارد و عمل به آن واجب است.

وکالت به قوّت خود باقى است و اگر مرد از شرایط تخلّف کند پدر زوجه مى تواند طلاق دهد.

تا چهار ماه مهلت دارد از قسم خود برگردد و کفّاره بدهد، بعد از چهار ماه حاکم شرع او را مخیّر مى کند که یا از قسم خود برگردد و یا طلاق دهد، اگر هیچ کدام را قبول نکرد او را به زندان مى افکند و کار را بر او سخت مى گیرد که یکى از آن دو برنامه بالا را انجام دهد و اگر این امور ممکن نباشد و زوجه به عسر و حرج بیفتد حاکم شرع مى تواند او را طلاق دهد.

ظاهر این شرط این است که جبران خدمات دوران ازدواج باشد؛ ولى شرط مزبور چون آمیخته به ابهام فراوان است، شرعاً اشکال دارد.

با توجه به آنچه نوشته اید، عرفاً مصداق اکراه است و لذا انتقال مذکور باطل می باشد.

1- کادوهایى که زنانه است به زن تعلّق دارد، و آنها که مردانه است به مرد و اگر به درد هر دو مى خورد چنانچه از خانواده و یاران مرد آورده اند به مرد تعلّق دارد و اگر از خانواده و یاران زن آورده اند به زن تعلّق دارد.‌ 2- در صورتى که کادوها موجود باشد مرد مى تواند باز پس بگیرد، (به شرط این که با مرد خویشاوند نباشد) ولى این کار مکروه و ناپسند است.‌

در اينجا ظاهر، قبول قول زن است چون با هم زندگى كرده اند و شب با هم بوده اند و لو يك شب، چه رسد به موردى كه مدّتها با هم بوده اند، در اينجا مى گوييم ظاهر حال موافق قول زن است و الا هيچ راهى براى اثبات دخول يا عدم آن باقى نمى ماند، پس قولش را قبول مى كنيم و حكم دخول را جارى مى كنيم.