مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که از بدن میت جداشده (ولو بعد از مرگ) نجس نیست ولی بنا بر احتیاط واجب باید ازآنچه به بدن متصل است اجتناب کنند.

احتياط واجب آن است از بول حيوان حرام‌گوشت كه خون جهنده ندارد اجتناب كنند؛ ولی مدفوع آن پاک است، هرچند احتیاط مستحب آن است که از آن نیز اجتناب کنند.

اگر نجوشانند استفاده از آن مانعی ندارد و اگر آن‌قدر بجوشد كه دو قسمت آن بخار شود و يك قسمت بماند، حلال است.

شراب و هر مايعى كه انسان را مست می‌کند نجس است بنابراحتياط واجب، امّا اگر مثل بنگ و حشيش باشد كه مخدّر و مستی آور است و ذاتاً مايع نيست پاك است، هرچند آن را با آب مخلوط كنند و به‌صورت مايع درآورند، ولى استعمال آن به‌هرحال حرام است.

فضله حيوانات كوچك مثل‏ پشه مگس و مانند آن‌ها پاك است.

اگر شك كند كه مخرج را پاک‌کرده، بايد خود را تطهير كند، ولى اگر بعد از نماز شك كند، نمازش صحيح، امّا براى نمازهاى بعد بايد خود را تطهير كند.

اشكال ندارد؛ ولى اگر جدا باشد بهتر است.

نجس بودن چيزى از سه‌راه ثابت می‌شود: اوّل آن‌که انسان يقين پيدا كند، ولى گمان حتّى گمان قوى كافى نيست؛ بنابراين، غذا خوردن در بعضى از اماكن عمومی که گاه انسان گمان قوى به نجس بودن آن‌ها دارد جايز است، مگر آن‏كه يقين به نجاست پيدا كند. دوم آن‌که «ذواليد» يعنى كسى كه چيزى در اختيار اوست (مانند صاحب‌خانه و فروشنده و خدمتكار) خبر دهد كه آن چيز نجس است. سوم دو نفر عادل و يا حتّى يك نفر گواهى دهد.

همه اینها اشکال دارد.

زمين يا پارچه و مانند آن اگر رطوبت داشته باشد و چيز نجسى به آن برسد همان قسمت نجس می‌شود و بقيّه پاك است، مگر اين‏كه رطوبت به‌قدری زياد باشد كه از جايى به‌جای ديگر سرايت كند. همچنين خيار و خربزه و ماست و امثال آن‌ها اگر رطوبت زياد و مسرى نداشته باشد، همان محل ملاقات نجس می‌شود.

هرگاه ورق قرآن و دعا يا ورقى كه نام خدا، يا پيامبر (صلی‌الله علیه و آله) و يا ائمّه (علیهم‌السلام) روى آن نوشته باشد در جاى آلوده و نجسى بيفتد بايد فوراً آن را بيرون آورد و آب كشيد، هرچند مخارجى داشته باشد و اگر بيرون آوردن آن ممكن نباشد احتياط واجب آن است كه اگر مستراح باشد به آن مستراح نروند تا يقين كنند آن ورق پوسيده، يا خطّ آن محوشده است.

هرگاه مى‏داند يكى از دو ظرف، يا دو لباس كه هر دو قابل‌استفاده اوست نجس شده و نداند كدام است بايد از هر دو اجتناب كند (مثلاً در مورد خوردن یا استفاده برای لباس نمازگزار)، امّا اگر مثلاً نداند لباس خودش نجس شده، يا لباس شخص بيگانه‏اى كه مورداستفاده او نيست، اجتناب لازم ناست.