در فرض سؤال شلوار هم متنجس دوم است و بدن را نجس می‌کند.
در چند محل تخلّى كردن حرام است (خواه بول يا غائط): اوّل در کوچه‌ها و جاده‌هایی كه مسير مردم است. دوم در جايى كه براى عدّه خاصى وقف‌شده، مانند مدرسه‌هایی كه مخصوص طلاب است يا مساجدى كه آبريز آن فقط براى نمازگزاران است. سوم روى قبر مؤمن يا هر محل ديگرى كه موجب بی‌احترامی نسبت به مؤمن يا يکى از مقدسات شود.
چيزى كه نجس شده مثلاً دستى كه با بول ملاقات كرده، اگر با رطوبت با چيز پاكى ملاقات كند آن‌هم نجس می‌شود.
آب نيمخورده «حيوانات نجس» مانند سگ و خوك نجس است، امّا نیم‌خورده حيوانات حرام‌گوشت (مانند گربه و جانوران درنده) پاك است هرچند خوردن آن مكروه است.
مستحب است علاوه بر رعايت مسائل مربوط به طهارت و نجاست، نظافت و پاكيزگى در بدن و لباس و خانه و مسكن و مركب و تمام محيط زندگى رعايت شود، همان‌گونه كه پيغمبر اكرم (صلی‌الله علیه و آله) و ائمّه هدى (علیهم‌السلام) رعايت مىفرمودند.
خورانيدن عين نجس، مانند مسكرات به اطفال نيز حرام است و بنا بر احتياط واجب بايد از خورانيدن غذايى كه نجس شده به اطفال نيز خوددارى كرد، امّا آنچه براثر نجس بودن دست خود آنها نجس می‌شود، اشكال ندارد.
باطن بدن نجس نمی‌شود.
واجب است انسان عورت خود را از ديگران بپوشاند، چه در موقع تخلّى و چه در مواقع ديگر، خواه بيننده محرم او باشد (مانند خواهر و مادر) يا نامحرم، بالغ باشد يا غير بالغ، حتّى از اطفال مميّز كه خوب و بد را مىفهمند. ولى زن و شوهر لازم نيست خود را از يكديگر بپوشانند.
البته اگر بتوانيد دربیاورید بهتر است. و درهرحال استفاده از آن دستشويى اشكال ندارد به خصوص اینکه احتمال باقی ماندن آن به‌گونه‌ای كه قابل‌استفاده باشد بعيد است.
فرقی بین تعداد نیست و همه شبهه محصوره اند و باید از نماز خواندن با تمام آنها خودداری کند ولی اگر دست نجس به یکی از آنها بخورد نجس نمی شود.
احتیاط واجب آن است که آب بکشد.
