مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این وصیت به انضمام سایر وصایای میّت تنها نسبت به ثلث اموال وی اثر دارد و دوسوّم دیگر مطابق قانون ارث در میان ورثه تقسیم می‌گردد.

هرگاه امانت‌دار نشانه‏هاى مرگ را در خود ببيند چنانچه ممكن است بايد امانت را به صاحب آن يا وكيل او برساند و اگر ممكن نيست احتياط آن است به حاكم شرع دهد و اگر دسترسى ندارد بايد وصیت‏ كند و شاهد بگيرد و به وصى و شاهد اسم صاحب‌مال و جنس و خصوصيّات و محل آن را بگويد.

اگر شرايط كفن در آن لباس موجود باشد يا اضافه بر کفن‌های سه‏گانه باشد و لباس خيلى گران‌قیمتی نباشد به‌گونه‌ای كه اسراف محسوب شود جايز است.

كسى كه آثار مرگ را در خود مى‏بيند اگر مالى نزد كسى دارد، يا در جايى پنهان كرده كه ورثه نمى‏دانند، چنانچه به‌واسطه ندانستن حقّشان از بين برود بايد به آنان اطّلاع دهد.

براى هر موردى که مشروع و مباح است می‌تواند وصیت کند و ثلث را در مال خاصی که بخواهد تعیین نماید.

چنانچه دو سه روز بیشتر فاصله نباشد مانعی ندارد.

هرگاه كسى وصیت‏ كند كه بعد از دفن، قبر او را نبش كرده و بدن او را به مشاهد مشرفه يا نقطه ديگر ببرند، عمل به چنين وصيتى مشكل است.

اگر شخص معيّنى را در وصیت‌نامه ذكر نكرده، دختر يا همسر او هم مى‏توانند نيابت كنند.

درصورتی‌که از عقل و هوش كافى برخوردار بوده وصیت‌نامه و صلح‌نامه‌ای كه در مرض متّصل به موت تنظيم كرده نافذ است.

درصورتی‌که هنگام اجرای صیغه وقف این شرط جزء آن بوده است و مراکز مسئول نیز اجازه می‌دهند مطابق وصیت عمل کنند.

كفن را به‌طور متعارف از واجب و مستحب مى‏توان از اموال ميّت برداشت، هرچند صغير داشته باشد، امّا زائد بر متعارف را نمى‏توان از حقّ صغير برداشت، مگر اين‏كه وصیت‏ كرده باشد، كه در اين صورت مى‏توان مقدار اضافى را از ثلث حساب كرد.

اگر منظور این است که کفن‌های سه‌گانه واجب را انجام دهند و سپس او را در بوریا بپیچند و دفن کنند مانعی ندارد (و این کار اقتدا به امام حسین است).