اين وصیت تنها در صورتى نافذ است كه ضرورتى ايجاب كند كه اعضاى بدن او را بردارند؛ و بهتر آن است كه رايگان در اختيار نيازمندان بگذارند، هرچند گرفتن پول به‌صورتى كه در بالا گفته شد مانعى ندارد.
در این موارد اهداء عضو به سایر مسلمانان پس از مرگ وصیت‌کننده، اشكالى ندارد و امّا در مورد غیرمسلمان تنها درصورتی‌که مسلمان نیازمندی نباشد مانعی ندارد. (باید توجه داشته باشید حکم در مورد مرگ مغزی متفاوت است و تنها پیوند به مسلمان جایز است آن‌هم با شرایط خاص خودش).
درصورتی‌که از عقل و هوش كافى برخوردار بوده وصیت‌نامه و صلح‌نامه‌ای كه در مرض متّصل به موت تنظيم كرده نافذ است.
براى هر موردى که مشروع و مباح است می‌تواند وصیت کند و ثلث را در مال خاصی که بخواهد تعیین نماید.
این کار جایز نیست و این وصیت اعتباری ندارد.
شخصى كه براى او وصیت شده بايد وجود داشته باشد، بنابراين اگر مالى را براى بچه‌ای كه ممكن است بعداً به وجود آيد وصیت كند اشكال دارد و احتياط آن است كه با ورثه صلح كنند.
مانعی ندارد و هرگاه انسان باخبر شود كسى او را وصی خود كرده، چنانچه به اطّلاع وصیت‌کننده برساند كه حاضر به قبول وصیت نيست و او بتواند ديگرى را وصی خود كند وصیت اوّل باطل مىشود، ولى اگر پيش از مردن او باخبر نشود، يا باخبر شود امّا به او اطّلاع ندهد كه حاضر به قبول وصیت نيست، يا اطّلاع دهد و او دسترسى به شخص ديگرى نداشته باشد، احتياط واجب آن است كه به وصیت عمل كند، مگر اينكه مشقّت شديدى داشته باشد. (مؤسسات حقوقی نیز همین حکم را دارند)
