اگر شخصی که از دنیا رفته است وصی دارد مطابق مرجع وصی و اگر ندارد واجبات مربوط به او را مطابق نظر مرجع ورثه عمل می کنند.
وصى نمىتواند ديگرى را براى انجام كارهاى ميّت معيّن كند و خود كنار برود ولى اگر بداند مقصود ميّت فقط انجام كار بوده خواه به‌وسیله او، يا ديگرى، مىتواند ديگرى را از طرف خود وكيل كند.
اگر براى بچه‌ای كه در شكم مادر است وصیتی كند وصیت او صحيح است هرچند هنوز روح نداشته باشد، پس اگر زنده به دنيا آمد بايد آنچه را كه وصیت كرده به او دهند و اگر مرده به دنيا آيد وصیت باطل مىشود و آن مال به ورثه مىرسد.
اگر منظورتان نوه و نتیجه‌ای است که درراه است اشکالی ندارد
انسان نمىتواند بيش از مقدار ثلث مال خود را وصیت كند، مگر اينكه ورثه اجازه دهند، خواه اين اجازه قبل از فوت او باشد يا بعد از فوت.
اشكالى ندارد.
در اينجا بايد همان عين را صرف وصیت كرد و ترقى آن مشكلى ايجاد نمىكند، مثل آن‌که سهم ارث يكى از ورثه بعد از تقسيم رشد و ترقى بيشترى كند، مال را از نو تقسيم نمىكنند. ملاك، ارزش آن در زمان فوت است.
هرگاه وصیت كند ثلث مال او را نگه‌دارند و عايدى آن را به مصرفى برسانند بايد مطابق آن عمل شود.
آرى لازم است وصیت مذكور به انضمام ساير وصاياى مرحوم بيش از ثلث اموالش نباشد.
اگر اشاره به مدت‌زمان هزينه نكرده، مىتوان تا حد يك يا دو ماه آن را کم‌کم هزينه همان مجلس كنند؛ اما اگر بيش از اين طول مىكشد بايد در مجالس ديگرى كه مشابه همان جلسه مورد وصيت است هزينه كنند و مال ميت را بيش از اين نگه ندارند.
