مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

راضی نبودن به معنای وصیت نیست.

درصورتی‌که از عقل و هوش كافى برخوردار باشند وصیت آن‌ها مانند افراد سالم در ثلث اموالشان صحيح است و فرقى بين بيمار و غير بيمار در اين قسمت نيست.

مانعی ندارد.

هرگاه در مرضى كه با آن از دنيا مى‏رود بگويد مقدارى به كسى بدهكار است چنانچه متّهم باشد كه براى ضرر زدن به ورثه اين اقرار را نموده است‏ بايد آن را از ثلث او حساب كنند و اگر متّهم نباشد از اصل مال مى‏دهند.

كسى كه به‌قصد خودكشى، مثلاً زخمى به خود زده يا مادّه سمّى خورده، اگر درباره اموال خود وصیت كند، سپس بميرد، وصیت او صحیح نیست.

هرگاه كسى وصیت‌های متعدد براى كارهاى مختلف كند و ثلث او كفايت نكند، بايد به ترتيب آنچه در وصیت ذکرشده عمل كنند تا به‌اندازه ثلث برسد و بقيّه وصیت باطل است (مگر اين‏كه ورثه اجازه دهند) امّا اگر در وصیت خود واجبات را هم ذكر كرده باشد مانند حج و خمس و زكات و مظالم اين ‏قسمت از اصل مال برداشته مى‏شود و بقيّه از ثلث.

شخصى كه براى او وصیت شده بايد وجود داشته باشد، بنابراين اگر مالى را براى بچه‌ای كه ممكن است بعداً به وجود آيد وصیت كند اشكال دارد و احتياط آن است كه با ورثه صلح كنند.

درصورتی‌که وصیت‌نامه مطلق بوده و قید و شرطى در آن نباشد، شامل قیمومیت فرزندهایى که عقل کافى پیدا نکرده‌اند می‌شود.

اگر منظورتان نوه و نتیجه‌ای است که درراه است اشکالی ندارد

اگر براى بچه‌ای كه در شكم مادر است وصیتی كند وصیت او صحيح است هرچند هنوز روح نداشته باشد، پس اگر زنده به دنيا آمد بايد آنچه را كه وصیت كرده به او دهند و اگر مرده به دنيا آيد وصیت باطل مى‏شود و آن مال به ورثه مى‏رسد.

اگر شخصی که از دنیا رفته است وصی دارد مطابق مرجع وصی و اگر ندارد واجبات مربوط به او را مطابق نظر مرجع ورثه عمل می کنند.‌

رضایت ورثه اول و عمل آن‌ها کافی است.