هرگاه زوج یا زوجه از دنیا برود و وارث دیگرى نباشد، اگر زوجه از دنیا برود تمام مال از آنِ زوج است و اگر زوج از دنیا برود، یک‌چهارم مال از آنِ زوجه و بقیّه به امام (علیه‌السلام) تعلّق مى‌گیرد؛ و در زمان ما باید به دست حاکم شرع برسانند؛ و اگر واقعاً آن زن نیازمند باشد، حاکم شرع مى‌تواند همه یا قسمتى از آن را به او بازگرداند.
در اينجا بايد همان عين را صرف وصیت كرد و ترقى آن مشكلى ايجاد نمىكند، مثل آن‌که سهم ارث يكى از ورثه بعد از تقسيم رشد و ترقى بيشترى كند، مال را از نو تقسيم نمىكنند. ملاك، ارزش آن در زمان فوت است.
وجه آن چک متعلق به همه ورثه است و هرکدام می‌توانند تنها حقّ خود را ببخشند. شخص امانت‌دار نمی‌تواند چک را در اختیار فرد خاصی بگذارد بلکه باید به همه ورثه خبر داده و چک را در اختیار آنها قرار دهد تا تکلیف آن را روشن کنند.
درصورتی‌که ثابت شود که پدر یا پدربزرگ آن را پنهان کرده‌اند بین ورثه مطابق قانون ارث تقسیم می‌شود و الا به صاحب زمین می‌رسد؛ البته گنج مهم باید مطابق قوانین عمل شود.
اگر در زمان حیات به نام او کرده و یا اینکه فرزند ساکن آن باشد، سایرین حقی در آن ندارند.
ارث او به امام (علیه‌السلام) یا جانشین او می‌رسد که در زمان ما باید به حاکم شرع (مجتهد یا مرجع تقلید) داده شود.
اگر میت همسر داشته باشد ابتدا باید سهم‌الارث همسر را بپردازند و بقیه را به آن شخص بدهند و اگر همسر ندارد و ورثه او فقط یک نفر از یک گروه باشد در این صورت تمام مال به او می‌رسد؛ لازم به ذکر است تا وقتی یک نفر از یک گروه وجود داشته باشد گروه بعدی ارث نمی‌رسد.
باوجود خواهرزاده به عموزاده‌ها ارثى نمی‌رسد و اگر وارث دیگرى نیست، باید تمام مال را به همان خواهرزاده داد.
بیمه حوادث بی‌شباهت به‌نوعی ضمان جریره نیست بنابراین نمی‌توان گفت که در دنیاى امروز ضمان جریره وجود ندارد ولى بیمه‌گر ارث نمی‌برد. چون در مقابل ضمان جریره، عوضى می‌گیرد.
دیه و آنچه به‌جای آن گرفته شود مانند مال الارث است و ثلث از آن نیز خارج می‌شود.
هر مقدار آن در مصرف خاص مصرف‌شده مشکلى ندارد و باقیمانده در حکم اموال میّت است; مگر اینکه در مقررات ادارى ضوابط خاصی براى آن قرار داده شده باشد.
وصیت ميّت در ثلث اموالش براى برخى از ورثه، مانع سهم‌الارث آنها نمى‌شود؛ مگر اینکه آن را مشروط به عدم اخذ سهم‌الارث كرده باشد و موصی‌له پذيرفته باشد.
