تعریف حواله
در معاملات عنوان هست بانام حواله، لطفاً بفرمایید چه نوع معاملهای است؟
ارجاع طلبكار به شخص ثالث براى دريافت طلبش را حواله میگویند. و به عبارتی حواله عقد یا قراردادی است که بهموجب آن، دین از ذمه مدیون به ذمه شخص ثالث انتقال مییابد.
ارجاع طلبكار به شخص ثالث براى دريافت طلبش را حواله میگویند. و به عبارتی حواله عقد یا قراردادی است که بهموجب آن، دین از ذمه مدیون به ذمه شخص ثالث انتقال مییابد.
هرگاه بدهكار، طلبكار خود را حواله بدهد كه طلبش را از شخص ديگرى بگيرد و طلبكار قبول كند، بدهى بر ذمّه آن شخص مىشود و بدهكار از بدهى خلاص مىشود.
حواله دهنده و طلبكار و كسى كه سر او حواله دادهشده هر سه بايد بالغ و عاقل باشند و كسى آنها را مجبور نكرده باشد، و سفيه و ممنوع از تصرّف در اموالشان نباشند.
حواله دادن شخص ممنوعالتّصرّف سر كسى كه به او بدهكار نيست اشكال ندارد.
هرگاه سر كسى حواله بدهند كه بدهكار است لازم است قبول كند، ولى اگر سر كسى حواله دهند كه بدهكار نمىباشد لازم نيست قبول كند و در صورتى حواله صحيح است كه او قبول كند، همچنين اگر انسان بخواهد به كسى كه طلبكار است جنس ديگرى را حواله دهد مثلاً یکصد کیلو گندم طلبكار است به او حواله دهد یکصد كيلو جو در عوض آن بگيرد، در صورتى صحيح است كه طلبكار اين حواله را قبول كند.
حواله در صورتى صحيح است كه انسان بدهكار باشد، پس اگر به كسى بگويد قرضهایی را كه از تو بعداً میگیرم از همين حالا حواله میکنم صحيح نيست.
حواله دهنده و طلبكار بايد مقدار حواله و جنس آن را بدانند و اگر ندانند حواله باطل است.
حواله صحيح است، مثلاً اگر طلب كسى را در دفتر نوشته باشد و پيش از ديدن دفتر حواله بدهد بعد دفتر را ببيند و به طلبكار مقدار طلبش را بگويد حواله صحيح است، بهشرط اینکه حدود بدهى معلوم باشد.
طلبكار میتواند حواله را قبول نكند خواه كسى كه حواله سر او دادهشده غنى باشد يا فقير، خوشحساب باشد يا بدحساب.
هرگاه سر كسى حواله دهند كه بدهكار نيست او پيش از پرداختن حواله نمىتواند مقدار آن را از حواله دهنده بگيرد و اگر طلبكار به كمتر از آن مقدار راضى شود فقط همان مقدار را مىتواند از حواله دهنده بگيرد.
هیچیک از حواله دهنده و حواله گيرنده نمىتوانند قرارداد حواله را به هم بزنند، مگر اینکه هر دو راضى باشند، ولى اگر كسى كه سر او حواله دادهاند در همان وقت حواله دادن فقير باشد و طلبكار نداند مىتواند حواله را به هم بزند، امّا اگر بعداً فقير شده يا اينكه از اوّل فقير بوده و طلبكار مىدانسته است حقّ فسخ ندارد.
اگر بدهكار و طلبكار و كسى كه به او حواله دادهشده يا يكى از آنان براى خود حقّ فسخ قرار دهد مطابق آن میتواند حواله را به هم بزند.