مطابق آنچه نوشته‌اید غالب نمازهای او درست بوده زیرا هرگاه ترتیب یک روز را برهم زده است فردا که پشت سر آن واقع‌شده ترتیب درست می‌شود و تنها باید احتیاطاً نماز چند روز را قضا کند.
كسى كه اذان ديگرى را می‌شنود مستحب است هر جمله را كه می‌شنود بازگو كند، بازگو كردن اقامه نيز به اميد ثواب مستحب است (و آن را حكايت اذان و اقامه گويند).
آنچه انسان را از نماز دور می‌کند کراهت دارد.
هیچ‌کس نمی‌تواند نماز قضاى ديگرى را كه در حال حيات است به‌جا آورد، هرچند او از خواندن نماز قضا عاجز باشد، امّا بعد از مردن مانعى ندارد.
میان اذان و اقامه بايد زياد فاصله ندهد و اگر فاصله به‌قدری باشد كه اقامه مربوط به آن اذان حساب نشود دوباره بگويد.
درصورتی‌که بیدار نکردن آن‌ها باعث هتک و کم‌ارزش شدن نماز نزد آن‌ها شود باید آن‌ها را بیدار کنید و اگر شب‌ها زودتر بخوابند و غذای سبک و کمتری بخورند راحت‌تر بیدار می‌شوند.
(با توجه به شبهه وجوبی که دارد) اشکال دارد.
اين نماز در زمان حضور امام معصوم علیه‌السلام واجب است و بايد به جماعت خوانده شود، ولى در زمان ما كه امام معصوم علیه‌السلام غايب است مستحب است و میتوان آن را به جماعت يا فرادا خواند.
خواندن نماز ظهر کفایت می‌کند و لزومی به اعاده‌ی نماز عصر نیست.
خواندن نماز قضا در این حالت مانعی ندارد، البته اگر امید بهبودی دارد احتیاط آن است که صبر نماید و بعد از بهبودی بخواند.
احتیاط واجب آن است که آن را قضا کند و در این مواقع می‌تواند نماز را به نیت ما فی الذمه بخوانند.
فاصله میان اذان صبح تا طلوع آفتاب را می‌گویند.
