مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این کار جایز نیست.

شهادت رابعه نه در اذان و اقامه جایز است و نه در نماز و موجب بطلان نماز می‌گردد و علاوه بر عدم مشروعیت زیان‌های فراوانى براى عالم تشیّع دارد. ابراز علاقه به آن بزرگوار راه‌های بسیار بهترى دارد.

از بعضى روایات استفاده می‌شود که این کار از عصر ائمّه (علیهم‌السلام) شروع شد ولى در آن عصر جنبه عمومیت نداشته است و از اواخر قرن سوم معمول شده است، سپس به‌صورت شعار شیعه درآمد (براى توضیح بیشتر به کتاب نفیس مستمسک، بحث اذان و اقامه رجوع شود). ضمناً توجه داشته باشید که شهادت به ولایت امیرالمؤمنین (ع) جزو واجبات اذان و اقامه نیست و به‌عنوان اظهار علاقه گفته می‌شود.

بهتر این است که اذان و اقامه را به همان صورت ساده بیان کرده و چیزی به آن اضافه نکنند.

مستحب است در موقع اذان گفتن روبه‌قبله بايستد و با وضو باشد و صدا را بلند كند و بكشد و بين جمله‌های آن كمى فاصله‏ دهد و در میان آن حرف نزند.

هرگاه كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلاً «اشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدَاً رَسُولُ الله» را قبل از «اشْهَدُ انْ لا اله الا الله» بگويد، بايد برگردد و ترتيب را رعايت كند.

اذان و اقامه در غیر نمازهای یومیه بدعت و حرام است.

اذان و اقامه بايد به عربى صحيح گفته شود، بنابراين اگر غلط بگويد، يا ترجمه آن‌ها را به فارسى يا زبان ديگر بگويد صحيح نيست.

شايسته است كه بدن در موقع گفتن اقامه آرام باشد و اقامه را از اذان آهسته‌تر بگويد و فاصله جمله‌ها را كمتر كند و میان اذان و اقامه يك گام بردارد، يا كمى بنشيند، يا سجده كند، يا دعا نمايد، يا دو ركعت نماز به‌جا آورد.

آنچه انسان را از نماز دور می‌کند کراهت دارد.

براى نماز عيد «فطر» و «قربان» و نمازهاى واجب ديگر، اذان و اقامه نيست، بلكه سه مرتبه اميد مطلوبيّت پروردگار بگويند «الصّلاه».

فاصله انداختن بین جملات اذان و اقامه مستحب است، ولی اگر بین آن‌ها بیشتر از معمول فاصله بیندازد، باید دوباره آن را از سر بگیرد.