درصورتی‌که زخم ها در خارج بوده باشد، نمازخواندن مانعى ندارد و ملحق به قروح (زخم ها) و جروح (جراحت‌ها) است ولى اگر زخم، داخل باشد و خون بیرون آید، نمازخواندن با آن اشکال دارد؛ مگر در مواردى که عسر و حرج داشته باشد.
جاى آن نجس است، ولى براى نماز اشکالى ندارد.
اگر خونى كه در لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگرى مانند بول روى آن بريزد نمازخواندن با آن جایز نيست.
اگر چند زخم در بدن وجود دارد و به‌طوری نزدیک هم است که یک زخم حساب می‌شود تا وقتی‌که همه خوب نشده است نمازخواندن با آن‌ها اشکال ندارد، ولى اگر به‌اندازه‌ای از هم دور است که هرکدام‌یک زخم حساب می‌شود، هرکدام خوب شود باید بدن و لباس را از خون آن آب بکشد.
هرگاه خون در چند جاى لباس يا بدن پراكنده باشد اگر مجموع آن كمتر از درهم (تقریباً به‌اندازه‌ی یک‌بندانگشت اشاره) است براى نماز ضررى ندارد.
زني که پرستار بچه است هرگاه بتواند با وسايلي (مثلاً با پوشک‌های معمولي) جلو سرايت نجاست بچه را بگيرد بايد چنين کند و یا اگر لباس‌های متعدد دارد بايد از لباس پاک استفاده کند و نیز بدن را تطهير کند. البته در مورد لباس، اگر تنها يک لباس دارد بايد براي نماز تطهير کند و اگر به‌آسانی نتواند، چنانچه در شبانه‌روز یک‌مرتبه لباس خود را بشويد می‌تواند با آن نماز بخواند، هرچند لباس او با بول بچه نجس شود.
هرگاه لباس داراى آستر است اگر خون به آستر نیز سرایت کند هرکدام خون جداگانه‌ای حساب می‌شود، ولى در پارچه اگر زیاد ضخیم نباشد و از یک‌طرف به‌طرف دیگر سرایت کند، پشت‌وروى آن‌یکی محسوب می‌شود.
قسمتی از لباس يا بدن كه با زخم فاصله دارد اگر با آن نجس شود بايد آب کشیده شود، مگر جاهايى كه به‌طورمعمول خون از زخم به آنجا سرايت می‌کند.
هرگاه به‌آسانی می‌تواند زخم را پانسمان كند و از سرايت خون به ساير قسمت‌های بدن يا لباس جلوگيرى كند بايد اين كار را انجام دهد.
هرگاه در بدن یا لباس نمازگزار خون زخم یا جراحت یا دمل باشد اگر به‌گونه‌ای است که آب کشیدن بدن یا لباس، کار مشکلى است تا وقتی‌که زخم یا جراحت و دمل خوب نشده می‌تواند با آن نماز بخواند، همچنین است چرکى که با خون بیرون می‌آید، یا دوایى که روى زخم می‌گذارند و نجس می‌شود، ولى اگر زخم به‌زودی خوب می‌شود و شستن خون آن از لباس یا بدن آسان است باید آن را آب کشد.
