اگر چند زخم در بدن وجود دارد و به‌طوری نزدیک هم است که یک زخم حساب می‌شود تا وقتی‌که همه خوب نشده است نمازخواندن با آن‌ها اشکال ندارد، ولى اگر به‌اندازه‌ای از هم دور است که هرکدام‌یک زخم حساب می‌شود، هرکدام خوب شود باید بدن و لباس را از خون آن آب بکشد.
اگر واقعاً وقت نداشته نماز صحیح است و الا باید قضا کند.
اگر کیسه به‌صورت محمول است اشکالى ندارد و اگر بدن آلوده شود چنانچه عسر و حرجى نباشد آن را بشویند و در غیر این صورت به همان حالت نماز بخوانند.
هرگاه به‌آسانی می‌تواند زخم را پانسمان كند و از سرايت خون به ساير قسمت‌های بدن يا لباس جلوگيرى كند بايد اين كار را انجام دهد.
درجایی که ناچار است با بدن یا لباس نجس نماز بخواند. مثلاً درجایی گرفتارشده که لباس او نجس است و قابل‌تبدیل نیست یا وقت براى تطهیر آن تنگ است در اینجا از باب ضرورت نماز در لباس نجس صحیح است.
نجاست عمامه و مانند آن معفو نیست و نماز صحیح نیست.
چنانچه کلاه یا جوراب جدا باشد مانعی ندارد ولی اگر متصل باشد نماز صحیح نیست.
درصورتی‌که زخم ها در خارج بوده باشد، نمازخواندن مانعى ندارد و ملحق به قروح (زخم ها) و جروح (جراحت‌ها) است ولى اگر زخم، داخل باشد و خون بیرون آید، نمازخواندن با آن اشکال دارد؛ مگر در مواردى که عسر و حرج داشته باشد.
اگر جوراب زن، کوتاه باشد مانعی ندارد ولی جوراب بلند زنانه جایز نیست نجس باشد.
قسمتی از لباس يا بدن كه با زخم فاصله دارد اگر با آن نجس شود بايد آب کشیده شود، مگر جاهايى كه به‌طورمعمول خون از زخم به آنجا سرايت می‌کند.
خون کمتر از درهم در بدن و لباس و بدن امام جماعت نیز معفو است.
