عدم وجوب اجازه گرفتن از امام راتب
در صورت حضور گذری یک روحانی در مسجد، آیا باید از امام راتب غیرروحانی مسجد اجازه بگیرد؟
اجازه گرفتن واجب نیست ولى به اخلاق مؤمن نزدیکتر است؛ امّا درجایی که شخص روحانى حضور دارد امامت غیر روحانى خالى از اشکال نیست.
اجازه گرفتن واجب نیست ولى به اخلاق مؤمن نزدیکتر است؛ امّا درجایی که شخص روحانى حضور دارد امامت غیر روحانى خالى از اشکال نیست.
گاهى هیئتامنای مسجد يا متولی آن راضى به حضور فرد معيّنى بهعنوان امام جماعت در مسجد نيستند؛ اين عدم رضايت تأثيرى ندارد. درواقع هیئتامنا و حتى متولی مسجد چنين حقّى ندارند، بلكه مردم امام جماعت را تعيين میکنند، يا هیئتامنایی كه واقعاً رضايت مردم را در نظر دارند و مردم حرف آنها را قبول دارند و حتى امام جماعت راتب نمىتواند شخص ديگرى را تعيين كند بلكه مراعات كلام او فقط استحباب دارد. البته اصل اتحاد است و باید سعى همگان بر اين باشد كه اگر اختلافى بود با مسالمت تبديل به اتحاد شود. بايد توجه داشت كه در مساجد همواره همبستگى و یکدست بودن مردم، امام جماعت و مسؤولين مسجد حرف اول را مىزند و بايد در حفظ آن كوشيد و به خاطر بعضى اختلاف سليقههاى كوچك اين مهم را كنار نگذاشت.
نظر واقف نسبت به تعیین امام جماعت شرط نیست.
مانعی ندارد.
اعلان به مأمومین لازم نيست و نماز آنها صحيح است، ولى امام جماعت بايد نماز خود را اعاده كند.
اگر حالت سابقه عدم وضو باشد نماز را رها کند و مأمومین نماز خود را ادامه میدهند.
درصورتیکه مانع قابلتوجهی باشد و یقین به نرسیدن آب کند باید نماز را اعاده کند ولی نماز مأمومین صحیح است اما اگر احتمال میدهد که مانع بعد از وضو به وجود آمده است نماز خودش نیز صحیح است.
در مناطقی که انسجام مسلمین اهمیت دارد اقتدا به آنها اشکالی ندارد.
این کار جایز نیست مگر اینکه موجب اهانت به نماز جماعت اوّل شود.
به نيّت نماز ادا بخواند و قصد وجوب و استحباب لازم نيست.
درصورتیکه تمام نماز حتي حمد و سوره را خودش خوانده است نماز او صحيح است.
در گناهانی که حد شرعی دارد بعد از اجرای حد هرچند توبه کند امامت جماعت او اشکال دارد.