در فرض سؤال، هرگاه توانایی بر ادای بیش از آن را ندارند یا دو سه نفر بیشتر نیستند مانعی ندارد؛ در غیر این صورت اشکال دارد.
در فرض سؤال، کافی نیست و صدق وحدت مکان نمی‌کند.
امام و مأمومینی که متوجه اشتباه امام شده و نماز را ادامه داده‌اند باید اعاده کنند اما مأمومینی که بعد از نماز متوجه شده‌اند نمازشان صحیح است.
هرگاه انسان بداند يكى از صف‌هاى جلو، نمازشان باطل است اگر صف جلو حائل شود، صف‌هاى بعد نمی‌توانند اقتدا كنند.
فاصله شدن دو تا سه نفر، ضرری به اتصال نمی‌زند و نیز اگر یقین نداشته باشید که این کار آن‌ها از روی عمد بوده یا اشتباه، حمل بر صحت کنید.
مأموم بايد امام را در نيّت خود معيّن كند، ولى دانستن اسم او لازم نيست، مثلاً همین اندازه كه نيّت كند اقتدا به امام حاضر مىكنم و عدالت و ساير جهات در او جمع باشد كافى است.
احتیاطاً لازم است اعاده كنيد.
درصورتی‌که با جماعتى که در پایین منعقد است یک جماعت حساب شود و نمازگزاران پایین را ببینند اشکال ندارد.
درصورتی‌که جاهل قاصر باشد نمازهايش صحيح است، ولي درصورتی‌که مقصّر بوده مانند ارتکاب عمدي است و نمازهايش باطل است.
اگر نماز امام تمام شود و مأموم هنوز مشغول تشهد يا سلام است لازم نيست نيّت فرادا كند.
اگر امام در محراب باشد و كسى پشت سر او اقتدا نكرده باشد كسانى كه در دو طرف محراب ایستاده‌اند و به‌واسطه ديوار محراب امام را نمی‌بینند نمی‌توانند به او اقتدا كنند، بلكه اگر كسى هم پشت سر امام اقتدا كرده باشد كسانى كه دو طرف او ایستاده‌اند و به‌واسطه ديوار محراب امام را نمی‌بینند جماعت آن‌ها اشكال دارد، ولى صف‌هايى كه پشت سر آن‌ها قرار دارد نمازشان صحيح است، همچنين اگر صف‌ها به در مسجد برسد و از آن خارج گردد.
مأموم جز در موارد ضرورت نمی‌تواند به دو نفر در یک نماز اقتدا کند.
