ديده نشدن خانه‌های شهر معتبر نیست، زیرا در روايت «اذا تواري من البیوت» آمده نه «اذا تواري البیوت» و اگر مخفي شدن خانه‌ها را در نظر گرفته شود حدّ ترخص بسيار بيشتر خواهد شد. بنابراين، اگر مردم شهر مسافر را نبينند يا مسافر آن‌ها را نبيند يا صداي اذان را نشنود، حدّ ترخص خواهد بود.
حكم نماز مسافر مربوط به آسان بودن و سخت بودن سفر نيست، بلكه در مسافرت‌هاى راحت امروز نيز بايد نماز را شكسته خواند و قانون اسلام ناظر به عموم جامعه است و الآن هم اکثریت مردم در مسافرت نسبت به وطن خود مشقت‌های بیشتری را متحمل می‌شوند و این ارفاق، در حقّ آن‌ها شده است.
در تمام آنچه برای آن، روز را می‌شماریم به‌صورت تلفیقی محاسبه می‌شود و منظور از روز تلفیقی آن است که حادثه دراثنای روز باشد و الا اگر از اول طلوع فجر جریان واقع‌شده باشد ده روز و نه شبی که در وسط آن است کافی است.
اگر قصد اقامت در آن شهرها را ندارد جزء مسافت محسوب می‌شود.
چنانچه در این مسئله تقلید نکرده باشد، می‌تواند به مرجع معروف دیگری رجوع نماید.
چنانچه در این مسأله تقلید نکرده باشد، می تواند به مرجع معروف دیگری رجوع نماید.
مسافرى که قصد ده روز کرده باید روزه واجب را بگیرد و می‌تواند روزه مستحبی به‌جا آورد و نافله‌های ظهر و عصر و عشا را هم بخواند.
معیار در این موضوع، سفرهای غالب فرد است؛ اگر غالباً برای تحصیل مسافرت می‌کند، در سفرهای دیگر مانند صله‌رحم حتّی به همان محل، حکم مسافر را دارد ولی چنانچه مداوم مثلاً یک روز برای کار و یک روز برای تحصیل و یک روز برای زیارت مسافرت می‌کند هرچند به نقاط مختلف باشد، درمجموع کثیرالسّفر محسوب می‌شود.
اگر تصمیم داشته باشد که مثلاً 5 سال بازنگردد، اعراض حاصل می‌شود و گاهی عمل در حکم نیّت است، مانند جایی که این مدّت را بازنگشته است؛ هرچند تصمیم به اعراض نداشته است ولی اعراض عملی ثابت‌شده است.
اگر تصمیم داشته باشد که مثلاً 5 سال باز نگردد، اعراض حاصل می شود و گاهی عمل در حکم نیّت است، مانند جایی که این مدّت را بازنگشته است؛ هر چند تصمیم به اعراض نداشته است ولی اعراض عملی ثابت شده است.
چنانچه عرفا جزء منطقه‌ی 8 شهر قم محسوب شود جزء شهر قم محسوب شده و نماز اهالی که رفت‌وآمد دارند کامل است.
عرفا صدق نمی‌کند و قاطع سفر محسوب نمی‌شود.
