مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در سفر و محل کار نماز تمام است.

در فرض سؤال حکم وطن دارد.

كسى كه شغلش مسافرت است اگر براى كار ديگرى غير از شغل خود (مثلاً براى حج يا زيارت يا مقصد ديگرى) مسافرت كند، بايد مانند ساير مسافران نماز را شكسته بخواند، ولى اگر راننده‏اى اتومبيل خود را برای زيارت كرايه دهد و در ضمن خودش هم زيارت كند بايد نماز را تمام بخواند.

ملاک آسمان است.‌

«صحرانشین‌های خانه‌به‌دوش» كه وطن خاصى ندارند و هر جا آب و خوراك‏ براى خود و حيواناتشان فراهم باشد توقّف می‌کنند، بايد در اين مسافرت‌ها نمازشان را تمام بخوانند و روزه را بگيرند.

در مواردی که یقین دارید نماز را در شهر کامل خوانده‌اید تدریجاً به‌طور شکسته قضا کنید و در مواردی که یقین ندارید و یا شک دارید وظیفه‌ای ندارید همین‌طور در مورد روزه‌ها.

سفر حرام است و نمازش کامل است.

مسافرت به‌قصد تفريح و گردش و استفاده از آب‌وهوا و مانند آن تا آنجا كه موجب اسراف و كار حرام ديگرى نباشد جايز است و نماز را بايد شكسته بخواند.

با توجه به آنچه نوشته‌اید، یک روز محاسبه می‌شود؛ بنابراین اگر از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب در یک محل باشد یک روز محسوب می‌شود ولی اگر بین روز باشد مانند مورد سؤال تا همان ساعت روز بعد یک روز حساب می‌شود.

با توجه به آنچه نوشته اید، یک روز محاسبه می شود. بنابراین اگر از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب در یک محل باشد یک روز محسوب می شود ولی اگر بین روز باشد مانند مورد سؤال، تا همان ساعت روز بعد یک روز حساب می شود.

هرگاه مسافرى بداند مثلاً ده روز يا بيشتر به آخر ماه مانده و قصد كند كه تا آخر ماه در محلی بماند، بايد نماز را تمام بخواند، همچنين اگر نداند آن روز چندم ماه است و تا آخر ماه چقدر مانده، ولى قصدش اين است كه به‌هرحال تا آخر ماه بماند، چنانچه درواقع تا آخر ماه ده روز يا بيشتر باشد، بايد نماز را تمام بخواند.

درصورتی‌که ترک خانه تنها راه نهی از منکر بوده است سفر معصیت محسوب نمی‌شود و نماز زن شکسته است