در فرض مسئله نماز آن‌ها کامل است.
اگر محل خدمت حکم وطن آن‌ها را داشته باشد و در آن محل سکونت می‌کنند نمازشان در آنجا کامل است و نيازي به‌قصد ده روز ندارند و اگر در دوران خدمت، کثير السفر بوده و حداقل ده روز فاصله‌ایجادشده، در سفر اول نماز و روزه شکسته است ولي در سفرهاي آينده درصورتی‌که ازنظر عرف، ادامه سفرهاي قبلي باشد حکم کثير السفر را دارند.
هرگاه قصد اقامت ده روز در آن محل کرده نماز و روزه او تمام است و هرگاه لااقل هفته‌ای سه روز به مدت حداقل دو ماه، رفت‌وآمد می‌کند باز نماز و روزه او تمام است و اگر در محلي يک سال يا بيشتر بماند يا در مدت حداقل دو ماه و کمتر از دو سال، حداقل سه روز در هفته در جايي بماند در آن محل نيز نماز و روزه تمام است.
هرگاه مشغول نماز چهار ركعتى است و در بين نماز يادش بيايد كه مسافر است، يا متوجّه شود كه سفر او هشت فرسخ است، اگر به ركوع ركعت سوم نرفته، بايد نماز را دورکعتی تمام كند و اگر به ركوع ركعت سوم رفته نمازش باطل است و بايد شكسته بخواند.
مسجد سهله شامل حکم تخییر نیست و همان چهار محل شامل این حکم است.
در چهار محل مسافر مخيّر است نماز را تمام يا شكسته بخواند: 1 و 2 «شهر مکه» و «شهر مدینه» که در این دو شهر تفاوتی بین شهر قدیم و جدید نیست. 3 «مسجد کوفه» که حكم در تمام مسجد جارى است و فرقى میان بخش قديم و قسمت توسعه‌یافته امروز نيست. 4 «حرم حضرت سيّد الشّهداء علیه‌السلام» که منظور از حرم، قسمت زیر گنبد و رواق‌ها است (و رواق جدید و حیاط و صحن مسقف با توجه به اینکه به‌گونه‌ای سرپوشیده شده که جزء محدوده حرم محسوب می‌شود و مانند یک رواق شده، در آنجا نیز مخیر است). البتّه افضل در اين موارد، نماز تمام است.
تابلوى وزارت راه و شهردارى به‌تنهایی ملاك نيست بلکه ملاك آخرين خانه‌هاى شهر است و خانه‌هاى پراكنده بيرون شهر و کارخانجات معیار نیست.
هرگاه كسى در اثناء مسافرت به حد ترخص وطنش برسد نمازش در آنجا تمام است، ولى اگر می‌خواهد سفر خود را ازآنجا (وطن) هشت فرسخ يا بيشتر ادامه دهد، زمانی که از وطن خارج شد و به حدّ ترخص رسيد بايد نماز را شكسته بخواند.
اگر كسى گوش و چشم او از معمول ضعیف‌تر يا بسيار قوی‌تر است اعتبارى به آن نيست بلكه اعتبار به گوش و چشم‌های معمولى است.
هرگاه به‌جايى برسد كه اذان شهر را كه معمولاً در جاى بلند می‌گویند نشنود نمازش شكسته است، هرچند اذانى را كه با بلندگوهای قوى می‌گویند بشنود.
چنانچه نداند صدايى را كه می‌شنود صداى اذان است يا صداى ديگر، بايد نماز را تمام بخواند، امّا اگر بفهمد صداى اذان است ولى كلمات آن قابل‌تشخیص نباشد احتياط جمع است.
هرگاه شك كند به حدّ ترخص رسيده يا نه بايد نماز را تمام بخواند.
