مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نیّت خاصی ندارد، همین‌که نماز چهار رکعتی را دو رکعت بخوانند، نماز مسافر محسوب می‌شود، در ضمن لازم نيست نيت را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند، همين اندازه که متوجه است چه عملي را انجام می‌دهد کافي است.

در احکام وطن تفاوتی نیست ولی وطن اصلی با توجه به اینکه قوّت و قدرت بیشتری دارد اعراض از آنجا مشکل تر است.

خواندن نماز شکسته در اوّل وقت اولویت دارد.

اگر کسى اوّل وقت در وطن یا محل اقامت بوده و نماز را نخوانده، مسافرت کرد، باید نمازش را در سفر شکسته بخواند.

اگر تصمیم داشته باشد که مثلاً 5 سال باز نگردد، اعراض حاصل می شود و گاهی عمل در حکم نیّت است، مانند جایی که این مدّت را بازنگشته است؛ هر چند تصمیم به اعراض نداشته است ولی اعراض عملی ثابت شده است.

حدوداً 5.5 کیلومتر است.

ملاک خانه‌های آخر هر دو شهر است اگر فاصله بین آن‌ها به‌اندازه مسافت شرعی باشد نماز شکسته است ولی معروف است فاصله مزبور فعلاً 21/5 کیلومتر نیست.

كسى كه شغلش مسافرت نيست، ولى مسافرت مقدمه شغل اوست، مانند معلّم و كارگر و كارمندى كه خودش ساكن شهرى است و همه روز براى انجام كار به نقطه ديگرى می‌رود كه رفت‌وآمد او هشت فرسخ يا بيشتر است، بايد نماز را تمام بخواند و روزه را بگيرد.