هرگاه صحرانشين خانه‌به‌دوش مانند مردم ديگر براى زیارت‌خانه خدا، يا تجارت، يا مسافرت ديگرى غیرازآن مسافرت كه جزء زندگى اوست برود بايد نماز را شكسته بخواند.
نماز او در محل کار و محل اسکان و فاصله میان آن‌ها تمام است ولی باید در فاصله تهران تا عسلویه نماز را شکسته بخواند.
اگر سفر واجبى مانند حج واجب بوده باشد رضايت پدر و مادر شرط نيست و نماز شكسته است.
اگر سفر انسان حرام نيست، ولى در زمين غصبى مسافرت می‌کند، بنا بر احتياط واجب جمع میان نماز شكسته و تمام كند، يعنى هم نماز دورکعتی و هم چهار ركعتى به‌جا آورد.
نماز چنین شخصی شکسته است و آن مکان حکم وطن وی را ندارد و کثیر السفر نیز نیست.
با توجه به آنچه نوشته‌اید، یک روز محاسبه می‌شود؛ بنابراین اگر از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب در یک محل باشد یک روز محسوب می‌شود ولی اگر بین روز باشد مانند مورد سؤال تا همان ساعت روز بعد یک روز حساب می‌شود.
هرگاه خود سفر حرام نباشد و به‌منظور كار حرامى نيز سفر نمی‌کند، ولى در اثناء سفر، معصيت يا معصیت‌هایی انجام می‌دهد، مثل اينكه در سفر شراب بخورد، يا غيبت كند و به مردم ظلم نمايد، نماز او شكسته است.
مسافرت به‌قصد تفريح و گردش و استفاده از آب‌وهوا و مانند آن تا آنجا كه موجب اسراف و كار حرام ديگرى نباشد جايز است و نماز را بايد شكسته بخواند.
در فرض سؤال، کثیر السفر است و نماز او کامل است.
درصورتی‌که درمجموع هفته‌اى سه روز و ماهى 12 روز و سالى سه چهار ماه سفر كند كثيرالسفر محسوب می‌شود.
اگر سفر انسان حرام نيست، ولى سوار بر مركب غصبى شود، بنا بر احتياط واجب جمع میان نماز شكسته و تمام كند، يعنى هم نماز دورکعتی و هم چهار ركعتى به‌جا آورد.
هرگاه كسى كه سفرش سفر معصيت است در اثناء راه از قصد خود برگردد، چنانچه باقيمانده راه هشت فرسخ يا بيشتر باشد و يا مجموع رفتن و برگشتن هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند.
