حکم نماز در سفر با طی الارض
کسی با طی الارض بهجای دیگری رفته است نمازش در آنجا تمام است یا حکم مسافر را دارد؟
درصورتیکه بیش از مسافت شرعی باشد حکم مسافر را دارد.
درصورتیکه بیش از مسافت شرعی باشد حکم مسافر را دارد.
اگر میان دو محلی كه فاصله آن كمتر از چهار فرسخ است چند مرتبه رفتوآمد كند نماز او شكسته نخواهد بود، هرچند رویهمرفته هشت فرسخ و بيشتر شود مگر اينكه عرفاً به او مسافر بگويند و در اين صورت بنا بر احتياط واجب هم نماز را تمام و هم شكسته بخواند.
هرگاه محلی دو راه دارد كه يكى كمتر از هشت فرسخ و ديگرى هشت فرسخ يا بيشتر است، اگر از راه اوّل برود بايد نمازش را تمام بخواند و اگر از راه دوم برود نمازش شكسته است.
كسى كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ (حدود 43 كيلومتر) است بايد نماز را شكسته بخواند، خواه رفتنش چهار فرسخ (5/ 21 كيلومتر تقريباً) باشد يا كمتر يا بيشتر، همين اندازه كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ باشد نماز شكسته است و خواه در همان روز و شب برگردد يا فاصلهاى بيفتد، مگر اينكه در بين اين مسافت، ده روز قصد اقامه كند.
اگر محل کار احکام وطن (مثلاً یک سال در آنجا مشغول باشد) را پیدا کند از محل کار محاسبه میشود؛ لذا اگر مقصد، کمتر از مسافت شرعی باشد نماز کامل است و اگر مسافت شرعی باشد نماز شکسته میشود.
در روایات، در مورد سؤال از پیامبر صلیالله علیه و اله برای نماز مسافر آمده است که ایشان فرمودند: جبرئیل بر من نازل شد و گفت فاصله میان دو کوهی که در دو طرف مدینه است، حدّ سفر خواهد بود و بعد از اندازهگیری 4 فرسخ بوده است؛ بنابراین معیار حکم مسافر، یک روز مسافرت نیست بلکه طی مسافت شرعی است که نسبت به امروز هم تغییر نکرده است.
نمازش در آنجا تمام است ولی در مسیر برگشت (اگر مسافت شرعی باشد) شکسته است.
درصورتیکه تحقیق کافی کرده باشد اشکالی ندارد.
در مواردی که یقین دارید نماز را در شهر کامل خواندهاید تدریجاً بهطور شکسته قضا کنید و در مواردی که یقین ندارید و یا شک دارید وظیفهای ندارید همینطور در مورد روزهها.
هر فرسخ سه میل است و هر میل چهار ذراع متوسط است که با آزمایش و تجربهای که ما داشتیم با واحد کیلومتر حدود 43 کیلومتر میشود.
اگر قصد اقامت در آن شهرها را ندارد جزء مسافت محسوب میشود.