مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

جزء مسافت محسوب می‌شود.

اگر قصد اقامت در آن شهرها را ندارد جزء مسافت محسوب می‌شود.

كسى كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ (حدود 43 كيلومتر) است بايد نماز را شكسته بخواند، خواه رفتنش چهار فرسخ (5/ 21 كيلومتر تقريباً) باشد يا كمتر يا بيشتر، همين اندازه كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ باشد نماز شكسته است و خواه در همان روز و شب برگردد يا فاصله‏اى بيفتد، مگر اين‏كه در بين اين مسافت، ده روز قصد اقامه كند.

هرگاه محلی دو راه دارد كه يكى كمتر از هشت فرسخ و ديگرى هشت فرسخ يا بيشتر است، اگر از راه اوّل برود بايد نمازش را تمام بخواند و اگر از راه دوم برود نمازش شكسته است.

درصورتی‌که تحقیق کافی کرده باشد اشکالی ندارد.

در مواردی که یقین دارید نماز را در شهر کامل خوانده‌اید تدریجاً به‌طور شکسته قضا کنید و در مواردی که یقین ندارید و یا شک دارید وظیفه‌ای ندارید همین‌طور در مورد روزه‌ها.

اگر میان دو محلی كه فاصله آن كمتر از چهار فرسخ است چند مرتبه رفت‌وآمد كند نماز او شكسته نخواهد بود، هرچند روی‌هم‌رفته هشت فرسخ و بيشتر شود مگر اين‏كه عرفاً به او مسافر بگويند و در اين صورت بنا بر احتياط واجب هم نماز را تمام و هم شكسته بخواند.

اگر محل کار احکام وطن (مثلاً یک سال در آنجا مشغول باشد) را پیدا کند از محل کار محاسبه می‌شود؛ لذا اگر مقصد، کمتر از مسافت شرعی باشد نماز کامل است و اگر مسافت شرعی باشد نماز شکسته می‌شود.

در روایات، در مورد سؤال از پیامبر صلی‌الله علیه و اله برای نماز مسافر آمده است که ایشان فرمودند: جبرئیل بر من نازل شد و گفت فاصله میان دو کوهی که در دو طرف مدینه است، حدّ سفر خواهد بود و بعد از اندازه‌گیری 4 فرسخ بوده است؛ بنابراین معیار حکم مسافر، یک روز مسافرت نیست بلکه طی مسافت شرعی است که نسبت به امروز هم تغییر نکرده است.

درصورتی‌که بیش از مسافت شرعی باشد حکم مسافر را دارد.