اگر به‌قصد دزدى، خيانت، يا كار حرام ديگرى سفر كند، بايد نماز را تمام بخواند، همچنين اگر خود سفر حرام باشد مثل اينكه چنان مسافرتى براى بدن او ضرر قابل‌ملاحظه‌ای دارد.
هرگاه خود سفر حرام نباشد و به‌منظور كار حرامى نيز سفر نمی‌کند، ولى در اثناء سفر، معصيت يا معصیت‌هایی انجام می‌دهد، مثل اينكه در سفر شراب بخورد، يا غيبت كند و به مردم ظلم نمايد، نماز او شكسته است.
اگر سفر انسان حرام نيست، ولى سوار بر مركب غصبى شود، بنا بر احتياط واجب جمع میان نماز شكسته و تمام كند، يعنى هم نماز دورکعتی و هم چهار ركعتى به‌جا آورد.
كسى كه از سفر معصيت برمی‌گردد اگر توبه كرده و تا محلی كه می‌خواهد برگردد هشت فرسخ يا بيشتر باشد، بايد نماز را شكسته بخواند؛ همچنين اگر توبه نكرده ولى در بازگشت آلوده به معصيت نيست.
اگر سفر واجبى مانند حج واجب بوده باشد رضايت پدر و مادر شرط نيست و نماز شكسته است.
چنانچه فرزند با نهى پدر و مادر سفر نمايد به‌طوری‌که مايه اذيّت آن‌ها شود، بايد نماز را بنا بر احتیاط واجب تمام بخواند.
این کار جایز نیست و باید اجتناب شود.
بهتر، جلب رضایت آن‌هاست.
اگر این سفر موجب اذیت و آزار ایشان نشود مانعی ندارد و سفر حرام محسوب نمی‌شود.
درصورتی‌که همراه با گروه و مانند آن باشد اشکالی ندارد ولی اگر فقط همان دو نفر باشد جایز نیست و نماز کامل است.
