مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر از اول قصد ماندن در جايي به مدت ده روز و بيشتر را نداشته باشد از همان اول نماز و روزه‌اش شکسته است اما اگر قصد ده روز کند و روزه بگيرد چنانچه: 1 پیش از ظهر منصرف شود و نماز چهار رکعتي نخوانده، روزه‌اش صحيح نيست و نمازها را نيز بايد شکسته بخواند. 2 بعدازظهر منصرف شود و نماز چهار رکعتی نخوانده، نمازها شکسته است و نمی‌تواند روزه‌های آینده را بگیرد ولی روزه آن روز صحیح است. 3 بعدازظهر منصرف شود و يک نماز چهار رکعتي خوانده باشد روزه‌اش صحيح است و بايد تا آنجا هست نمازها را تمام بخواند و روزه ماه رمضان را بگيرد. 4 هرگاه شک کند که آیا نماز چهار رکعتی خوانده و بعد منصرف یا مردّد شده یا نه نمازهای خود را شکسته بخواند.

هرگاه شك كند كه آیا نماز چهار ركعتى خوانده و بعد منصرف يا مردّد شده يا نه بايد نمازهاى خود را شكسته بخواند.

تا سکونت حاصل نشود حکم وطن ندارد.

می‌توانید در این مسئله از مرجع مشهور دیگری تبعیت نمایید.

آن نماز را به‌صورت 4 رکعتی قضا می‌کند ولی باقی نمازهایش را باید شکسته بخواند.

اگر قصد ده روز كرده بوده و مشغول نماز چهار ركعتى شده بود ولى در وسط نماز از قصد خود برگشت، چنانچه مشغول ركعت سوم نشده بايد نماز را دورکعتی تمام كند و بقيّه نمازها را نيز شكسته بخواند و اگر به ركوع ركعت سوم رفته نمازش باطل است و تا وقتی‌که آنجاست بايد شكسته بخواند.

كسى كه از وطنش صرف نظر كرده و مى‏ خواهد وطن ديگرى براى خود انتخاب كند بايد در مسافرت نماز را شكسته بخواند، مگر آن‏كه سفرش طولانى شود و جزء افراد خانه بدوش حساب شود.

با توجه به اینکه تقلید کرده‌اید رجوع جایز نیست و راه‌حل کار شما روشن است و در مواردی که قصد ده روز می‌کنید ضرورت ندارد اعلام کنید و در مواردی که قصد ده روز نمی‌کنید می‌توانید در جماعت نماز قضای خودتان (درصورتی‌که قضای قطعی داشته باشید) و یا نماز قضای بستگان مرحومتان که می‌دانید قضای قطعی داشته‌اند را قصد کنید.

اگر نماز چهار رکعتی نخوانده و منصرف شود باید شکسته بخواند.

هرگاه كسى به تصور این‌که همراهان او می‌خواهند ده روز در محلی بمانند قصد ده روز كند و بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى بفهمد كه آن‌ها قصد نکرده‌اند و منصرف شود تا مدّتى كه او در آنجاست بايد نماز را تمام بخواند.

اعراض آن است كه مثلاً زندگى ‏اش را از «يزد» به «قم» آورده و گاهى در حدود 5 روز يا 10 روز و امثال آن، رفت و آمد دارد يا مثلاً سالى يك ماه در شهرش مى ‏ماند ولى زمانى كه از او مى‏ پرسند قصد دارى در اين مكان زندگى مستمر داشته باشى مى‏ گويد: «نه قصد زندگى ندارم» ولى قطع رابطه هم نمى ‏كند، اين اعراض است، اعراض از زندگى مستمر.

اگر به مدت طولانی ادامه پیدا کند همان حکم را دارد.