مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آنچه براى قصد اقامه لازم است ماندن ده روز است و امّا شب قبل از آن و شب بعدازآن لزومى‏ ندارد، بنابراين اگر از اذان صبح روز اوّل تا غروب روز دهم بماند (يعنى ده روز و نُه شب) بايد نماز را تمام بخواند، اگر بين روز به محل اقامت برسد از ساعتي که به آنجا رسيده تا همان ساعت در فردا را يک روز حساب می‌کند و حتّی یک ساعت کمتر هم کافی نیست.

هرگاه انسان در محلّى زندگى مى ‏كرده و وطن او بوده، چنانچه از آنجا اعراض كند، يعنى ديگر قصد نداشته باشد در آنجا زندگى كند، هر چند گاهى به عنوان مسافرت و ديدار بستگان و دوستان به آنجا برود، نمازش در آنجا شكسته است، خواه در آنجا ملكى داشته باشد يا نه و خواه اقوام و بستگانش در آنجا زندگى كنند يا نكنند، مگر اين‏كه قصد كند در آنجا ده روز بماند یا در سال، سه چهار ماه در آنجا اقامت داشته باشد. همچنين اگر انسان غير از وطن اصلى خود جاى ديگرى را براى زندگى انتخاب كند و شش ماه يا كمتر و بيشتر در آنجا بماند بعد، از آنجا اعراض نمايد نمازش در آنجا شكسته است، خواه ملكى در آنجا داشته باشد يا نه.

هرگاه انسان در محلی زندگى می‌کرده و وطن او بوده، چنانچه ازآنجا اعراض كند، يعنى ديگر قصد نداشته باشد در آنجا زندگى كند، هرچند گاهى به‌عنوان مسافرت و ديدار بستگان و دوستان به آنجا برود، نمازش در آنجا شكسته است، خواه در آنجا ملكى داشته باشد يا نه و خواه اقوام و بستگانش در آنجا زندگى كنند يا نكنند، مگر اين‏كه قصد كند در آنجا ده روز بماند یا در سال، سه چهار ماه در آنجا اقامت داشته باشد. همچنين اگر انسان غير از وطن اصلى خود جاى ديگرى را براى زندگى انتخاب كند و شش ماه يا كمتر و بيشتر در آنجا بماند بعد، ازآنجا اعراض نمايد نمازش در آنجا شكسته است، خواه ملكى در آنجا داشته باشد يا نه.

كسى كه از وطنش صرف‌نظر كرده و می‌خواهد وطن ديگرى براى خود انتخاب كند بايد در مسافرت نماز را شكسته بخواند، مگر آن‏كه سفرش طولانى شود و جزء افراد خانه بدوش حساب شود.

كسى كه از وطنش صرف نظر كرده و مى‏ خواهد وطن ديگرى براى خود انتخاب كند بايد در مسافرت نماز را شكسته بخواند، مگر آن‏كه سفرش طولانى شود و جزء افراد خانه بدوش حساب شود.

نماز و روزه او در محل كار كامل است، البته اگر اين برنامه تا حدود چهار ماه ادامه يابد حكم كثيرالسفر را خواهد داشت و اگر بيش از اين مدت باشد مادامی‌که براى كار به همين صورت به آن شهر رفت‌وآمد می‌کند، آنجا وطن دوم او محسوب می‌شود.

هرگاه شك كند كه آیا نماز چهار ركعتى خوانده و بعد منصرف يا مردّد شده يا نه بايد نمازهاى خود را شكسته بخواند.

این گونه نیت کردن کفایت نمی کند و هرگاه قصد نداشته باشید به وطن اصلی برای اقامت مستمر در آینده نزدیک برگردید اعراض محسوب می شود.

این‌گونه نیت کردن کفایت نمی‌کند و هرگاه قصد نداشته باشید به وطن اصلی برای اقامت مستمر در آینده نزدیک برگردید اعراض محسوب می‌شود.

تا زماني که زندگي مستمر را در آنجا شروع نکرده، نماز او شکسته است و روزه ندارد مگر اینکه شامل يکي از موارد ذیل شود که در اين صورت نماز و روزه‌اش کامل است: 1 بخواهد ده روز يا بيشتر در آنجا بماند. 2 چهار ماه در سال (هرچند به‌صورت پراکنده) در آنجا بماند (بدون نياز به‌قصد ده روز) 3 هفته‌ای سه روز (در مدت‌زمان دو ماه يا بيشتر) به آنجا رفت‌وآمد کند يا بماند.

هرگاه مسافرى بداند مثلاً ده روز يا بيشتر به آخر ماه مانده و قصد كند كه تا آخر ماه در محلی بماند، بايد نماز را تمام بخواند، همچنين اگر نداند آن روز چندم ماه است و تا آخر ماه چقدر مانده، ولى قصدش اين است كه به‌هرحال تا آخر ماه بماند، چنانچه درواقع تا آخر ماه ده روز يا بيشتر باشد، بايد نماز را تمام بخواند.

در فرض سؤال حکم وطن دارد.