مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در چند مورد سفر قطع می‌شود و مسافر باید نماز را تمام‏ بخواند:اول: رسیدن به وطن دوم: قصد اقامت ده روز سوم: توقف یک ماه بدون قصد

در مورد وطن جدید، چون سابقه سكونت نداشته است ولى در مورد وطن سابق، چون در اين شهر زندگى می‌کرده و وطنش بوده است، لذا ازنظر عرف هنوز اعراض نكرده است و در اين محل زندگى می‌کند.

هرگاه برای اولین بار به شهری می‌رود که حکم وطن او را پیدا کند چنانچه کمتر از ده روز می‌ماند، نمازش کامل است و اگر ماه رمضان است بايد روزه بگيرد ولي در سفر اول چنانچه کمتر از ده روز می‌ماند بنا بر احتیاط مستحب دو سه روز اول را شکسته هم ضميمه کند.

محل کار او حکم وطن دارد.

در سفر و محل کار نماز تمام است.

حکم وطن را دارد. چنانچه فردی به مقدار 6 یا 8 یا 12 ساعت در محل کار حضورداشته باشد آنجا حکم وطن برای او دارد (ولی 3 یا 4 ساعت حضور حکم وطن ندارد).

هرگاه قصد بازگشت به وطن سابق را جهت سكونت مستمر داشته باشد نماز کامل و روزه صحیح است، ولى اگر عملاً مدّت طولانى گذشته (مثلاً پنج سال) و هنوز بازنگشته، اعراض عملى حاصل‌شده و نماز و روزه‌اش در آنجا شكسته است. البته چنانچه سالی سه الی چهار ماه، هرچند به‌صورت پراکنده در آنجا سکونت داشته باشد، نماز کامل و روزه نیز صحیح است.

در احکام وطن تفاوتی نیست ولی وطن اصلی با توجه به اینکه قوّت و قدرت بیشتری دارد اعراض ازآنجا مشکل‌تر است.

اگر تصمیم داشته باشد که مثلاً 5 سال بازنگردد، اعراض حاصل می‌شود و گاهی عمل در حکم نیّت است، مانند جایی که این مدّت را بازنگشته است؛ هرچند تصمیم به اعراض نداشته است ولی اعراض عملی ثابت‌شده است.

چنانچه برود در وطن قبلی ساکن شود یا لااقل سه ماه در آنجا باشد نماز او کامل است.

باید تدریجاً نمازها را قضا نماید.

چنانچه در این مسئله تقلید نکرده باشد، می‌تواند به مرجع معروف دیگری رجوع نماید.